september normaal slechte beursmaand tot nog toe

 De S&P500 is al meer dan 2% gedaald van top en er is nog geen buy the dip te bekennen. Het 50 daags gemiddelde wordt nu getest en men vreest dat het deze keer niet gaat houden. Want het is september en dat is een moeizame beursmaand. Men schrijft dat toe aan het snel korten van de dagen qua daglicht, men voelt dat er iets minder goed gaat. Een andere, meer plausibele verklaring is dat de winsttaxaties lijden onder bijstelling van optimisme over de verwachte winst van het beursjaar. Analisten moeten haast wel in september, ze moeten hun gebruikelijke over optimisme bijstellen. Nu dus ook weer, het gaat iets minder met de winstverwachtingen.

Echt slecht hoeft een en ander nu ook weer niet te worden, want de economische groei is nog steeds goed, er is een mooie stijging van de productiviteit. Piekgroei is wel achter de rug in de VS.

Minder QE lijkt onafwendbaar voor de VS en straks ook voor de EU. Dat is een min. Maar de particulier is nog steeds aan het kopen, zij het wel iets minder fanatiek. Dat wordt gecompenseerd door het bedrijfsleven dat weer meer eigen aandelen inkoopt. Een nieuwe min is wel de tsunami aan nieuwe emissies (IPO's).

Covid lijkt het westen niet meer te deren, maar China nog wel. Dat heeft naast de terugval door COVID ook nog eens te maken met een golf aan nieuwe reguleringen, zowel voor de techsector als voor onroerend goed. Evergrande heeft veel te veel schulden, heeft grond gekocht tegen te hoge prijzen en moet nu volop verkopen om de schulden te saneren. Men is erg bevreesd geworden over slechte schulden vanwege overspeculatie is vastgoed. Men moet nu dus extra monetair stimuleren en waarschijnlijk ook fiscaal gaan stimuleren.

De export heeft te maken met idioot hoge scheepvaarttarieven van China naar elders. (Naar China toe zijn de tarieven lager).

De consument lijkt minder enthousiast over huizen, auto's en duurzame consumptiegoederen in de VS. Een en ander leidt wel tot iets meer geloof in dat inflatie van voorbijgaande aard is (alhoewel dit zeer onzeker blijft vooral gezien de accelererende huurstijging, hogere olieprijzen door langdurig te lage investeringen (ESG gedreven o.a.) en hogere loonstijging bij de lage lonen, die het meeste last hebben van hogere grondstoffentprijzen en huren.

september en nog steeds geen correctie: het lijkt steeds meer op 1999-2000

 Inflatie verrast steeds vaker te hoog en economische cijfers verrasen steeds meer negatief. Stagflatie roept men en de FED kan daar niets aan doen. De macro cijfers vallen dus wat tegen (werkgelegenheidsgroei VS te laag, de participatiegraad is nu al elf maanden stabiel, gevolgen delta variant covid voelbaar, de te hoge inflatie remt consumptie want loongroei is niet genoeg gestegen, slecht weer vol IDA en andere rampen, vooral zorgen om China dat ineens andere doelen heeft dan 6.5% economische groei, alles meer wil reguleren en winstdonaties forceert (ter bevordering van common prosperity zoals Xi c.s. preken) van de grote bedrijven; als tegenprestatie verruimt China weer monetair, ook vanwege angst dat Evergrande met zo'n immense schuldenberg het anders niet zou redden en veel mee de afgrond in zou slepen.

De aanbodschokken van o.a. chips doen de autoproductie krimpen en daarmee worden de voorraden te klein voor voldoende verkopen. Die aanbodschokken lijken tegenvallend lang te duren. De groeipiek is achter de rug in de VS en Europa. Groei wordt neerwaarts herzien door COVID, tekort aan chips, problemen met transport wereldhandel, te hoge inflatie. 

Winstherzieningen zijn nog steeds enorm positief en het monetair beleid eveneens. Men begint steeds meer te geloven dat de FED niet QE kan terugnemen (taper), laat staan nog ooit de rente te kunnen verhogen.  Volatiliteit neemt af. Alles bij elkaar genoeg reden voor geleidelijk stijgende beurzen tot er iets vervelends gebeurt. Maar waarom nu al, dat hoeft niet en dus belegt men maar door uit FOMO, fear of missing out. Tina, there is no alternative. De particulier is nog maar net begonnen met flink kopen van aandelen en kan daar nog jaren mee doorgaan. Bedrijven kopen weer meer eigen aandelen in en dat kan, want ze puilen uit van de cash.

Het beursverhaal is te mooi om waar te zijn net als 1999-2000. Men ging steeds betere verhalen verzinnen waarom de beurzen niet meer van betekenis konden dalen. Er was een virtueuze cirkel ontstaan die niet doorbroken kon worden. Dat kan natuurlijk wel, je kunt niet zonder risico (=af en toe flinke verliezen) voortdurend rijker worden. Slapend rijk worden, dat is niet zo gemakkelijk, er voor werken is kansrijker.