Het meisje Laura dat de wereldzeeën wil bevaren, maar daar eigenlijk nog te jong voor is, hield de gemoederen bezig in 2009. Er waren felle medestanders die vonden dat het meisje haar droom moest gaan waar maken (zoals haar vader) en felle tegenstanders (zoals haar moeder).Het boek: De seizoenen van de tijdgeest, herkenbare patronen in heden,verleden én toekomst van Tom Kniesmeijer gaat op bladzijde 64 hier op in. Kniesmeijer vindt de discussie over het zeilmeisje een van de meest treffende voorbeelden van de tijdgeest, die volgens hem in de winter zit. Dat betekent dat de tijdgeest richting veiligheid gaat, dat grenzen getrokken moeten worden. Hoe veel vrijheden laten we als samenleving toe. Kniesmeijer doet op grond van de huidige volgens hem winterse tijdgeest de voorspelling dat de rechter de moeder gelijk gaat geven. Enkele dagen geleden (te laat voor zijn boek) besloot de rechter echter dat het zeilmesije bij haar vader mag blijven en op niet al te lange onduidelijke termijn haar wereldreis mag gaan maken.
De tijdgeest is misschien vroegtijdig in de lente aan het komen. De kueze voor Obama door Amerika is volgens mij het duidelijkste teken dat de lente in de terminologie van Kniesmeijer al in aantocht is.
De indeling van Kniesmeijer van de tijdgeest in seizoenen komt niet overeen met de Kondratieffgolf. Het komt enigszins overeen met een Kuznetzgolf van ongeveer 20 jaar.
In komende posten zal ik nog wat meer ingaan op enige gedachtes van Kniesmeijer.
Het zeilmeisje staat symbool voor het onbekende grote risico dat door een onervaren iemand beteugeld moet worden. Als je het zo bekijkt staan in de wereld in de Kredietcrisis alleen maar zeilmesijes aan het roer. Ik hoop dat Bernanke een goed zeilmeisje blijkt te zijn in het Grote Experiment van geld drukken via het actief kwantitatief monetair stimuleren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten