Avatar

Ik heb me vandaag (succesvol gezien mijn verstuikte enkel) naar de film Avatar gesleept. Dat is een zeer belangrijke film. Het is de duurste film aller tijden met productiekosten van ongeveer $300 miljoen en $150 miljoen marketingkosten. Regisseur en tekstschrijver Cameron (van Aliens en Titanic; zijn doel is een soort Star Wars serie te maken met Avatar)) huurde een volkomen onbekende acteur Sam worthington in voor de hoofdpersoon om op de kosten te besparen (!?). De film geeft de doorslag waarom je 3D beeld moet gaan krijgen (zo weg ben ik er nog niet van als je van die rare brillen op moet zetten die alles donkerder maken). Je raakt veel meer betrokken bij de film, waar je veel meer middenin lijkt te zitten.
Het is de eerste keer dat het publiek voor de meer beschaafde aliens kiest dan voor de hebzuchtige en wrede mens. De film is verder correct volgens de tijdgeest dat de mens zijn eigen planeet aan het vernielen is op aandringen van de agressieve aandeelhouder. Het allerbelangrijkste is de verdere opkomst van het virtuele individu: hier ziet men voor het eerst een virtueel leven dat beter is dan het echte leven, met nieuwe, ongekende mogelijkheden.
Het verhaal van Avatar is niet zo geweldig, maar gezien het vernieuwend karakter en de prachtige virtuele natuur is de film de moeite waard.

In ons boek halen we individuen aan als de belangrijke nieuwe macht die de huidige lange golf bepaalt (in de vorige was dat de overheid met als positieve het verminderde sociale risico en als negatieve de inflatie die de overheid nu eenmaal maakt). Het echec van de Asset Economy in de Kredietcrisis veroorzaakte twijfel of het individualisme verder zou doorzetten, vooral in de rijke landen die hun welvaren moeten zien te behouden ondanks hun rampzalige demografie. In veel Emerging Markets met nu nog weinig individualisme zal individualisme wel sterker worden omdat er nieuwe welvaart moet komen waar men zelf voor moet werken als winnend gebleken inzicht. De film Avatar maakt duidelijk dat het individualisme overal verder op zal rukken. De fases gaan wellicht zoals beschreven door Kniesmeijer (De seizoenen van de tijdgeest (http://www.scriptum.nl/boeken/mens-en-maatschappij/algemeen/de-seizoenen-van-de-tijdgeest); zie post in december over de cyclus van de tijdgeest): In 1960 stelde individualisme niets voor. Na 1980 gaat het opkomen en na 2000 wordt het zeer sterk. Rond 2020 wordt het virtividu zeer belangrijk, de virtuele mens. Vele mensen zullen dan een aanzienlijk deel van hun tijd leven in een virtuele wereld, er twee werelden op nahouden.

De film doet ook anderszins veel stof opwaaien. In China ziet men Avatar als subversieve film die het onbarmhartig verdrijven van mensen voor bijvoorbeeld de Olympische Spelen aan de kaak stelt.In Rusland vindt men het plagiaat van de verhalen van de Stroegatski's. Zij bedachten, ook spelend in de 22ste eeuw, de weelderige bossen van de planeet Pandora uit Avatar. Zij noemden de mensachtigen Nave (Cameron van Avatar doopte ze Na'vi in zijn script dat al van 1994(!) dateert).
Ik denk dat de virtuele mens er al veel eerder zal zijn dan 2154, het jaar waarin Avatar zich afspeelt. Of de mens fysiek naar planeten in andere zonnestelsels gaat kan langer duren, misschien gaat de mens de komende eeuwen alleen virtueel.