In de New York Times heeft columnist Friedman (van The World Is Flat) het over de komende zegeningen van nieuwe innovaties door Amerikaanse Indiërs: Dreaming The Possible Dream (http://www.nytimes.com/2010/03/07/opinion/07friedman.html?hp). Khosla van Sun Microsystems heeft met zijn nieuwe onderneming baanbrekende oplossingen gevonden om CO2 te binden aan calcium waardoor schone energie met steenkolen een reuzestap dichterbij schijnt te zijn gekomen. Friedman stelt: "it’s because of innovators like these that you should never — ever — write us off".
Deze week opent de Barrons, het belangrijkste beleggingsweekblad van de VS, met het signaleren van koopjes voor tweede huizen. Voor 1 à 2 mlijoen dollar kun je werkelijk geweldige huizen (vergeleken met mijn huisje in Amsterdam grote kastelen)kopen in de VS. Die zijn bedoeld als tweede huis en Barrons vermeldt erbij welke filmster je als buurman hebt. The American Dream leeft weer. Er waren uiteraard commentaren op het hoofdartikel dat het laten zien van zo veel voor de doorsnee Barronslezer kennelijk betaalbare rijkdom wel erg grievend was voor al die Amerikanen die zo lijden onder de crisis.
Het meest ge Emailde artikel was "Discouraged or disinclined" van Gene Epstein, de meestal optimistsiche en daardoor uiteraard zeer verguisde columnist voor de Amerikaanse economie. Dat dit het meest gelezen artikel is verbaasde me, maar past wel in de tijdgeest van het Reinhardt/Rogoff tijdperk. Epstein stelt dat je naar de officieel gepubliceerde werkloosheidcijfers moet kijken en niet naar de werkloosheid inclusief de ontmoedigde werkzoekers. Dan is de werkloosheid uiteraard een stuk hoger en meer in lijn met wat men wil horen (het is nu net zo erg als in de jaren 30). Zie grafiek van Ecompic. Het cijfer voor werkloosheid op basis van ontmoedigde werklozen wordt te veel vertekend door de vragen die men hierover stelt (in het household survey, waarmee de werkloosheid wordt berekend en dat ook een groei van de werkgelegenheid berekent die minder aandacht krijgt omdat het household survey maar 5000 mensen bevraagt). In de loop der jaren verandert de vraagstelling en daardoor de antwoorden. Mensen die een jaar lang geen moeite hebben gedaan om aan werk te komen kun je niet als werkzoekend aanmerken vindt Epstein.
De werkloosheid volgens het household survey is aan het dalen, het household survey laat al wel een stijging van de werkgelegenheid zien (was in februari ook minder beïnvloed door de sneeuwstormen). De pessimisten klampen zich vast aan de kleine stijging van de werkloosheid volgens de (te) ruime definitie en vooral natuurlijk ook aan het verschrikkelijk hoge percentage.
Het opnemen van twee cijfers voor werkloosheid maakt volgens mij wel plausibel dat ook deze keer de werkloosheid kan dalen. Men is bang dat er een flink aantal mensen definitief werkloos zijn geworden omdat bepaalde bedrijfstakken definitief veel kleiner zullen blijven dan voor de Kredietcrisis. Dat zit denk ik al opgesloten in de 3% extra stijging van het aantal ontmoedigde werklozen. Het normaal gebruikte % van werkloosheid kan daarom net als na elke recessie na enige tijd flink gaan dalen. De American Dream dat men weer gelooft in het krijgen van werk en in de toekomst komt snel weer terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten