groei is een keuze

Een van de stellingen van Woody Brock is dat economische groei een keuze is. In veel landen kiest de politiek voor lage groei, in steeds meer landen echter kiest men voor hoge groei. Amerika/Azië kiest voorlopig voor hoge groei en Afrika en Europa, inclusief Nederland, voor lage groei. Hoge groei krijg je door consumptie te belasten en niet arbeid, te zorgen voor een goed juridisch systeem, veel te investeren in plaats van te veel overheidsuitgaven, innovaties te bevorderen, etc.
Woody benadrukte dit weer in zijn laatse report over China. Daarin legt hij uit dat hij niet alleen somber is over de groei in de VS (2,5% inclusief 0,5-1% bevolkingsgroei), maar ook over die van China (slechts 6% over de komende decennia). Het zal nog lang duren voordat de economie van China groter is dan die van de VS.

Het centraal geleide dictatoriale regiem heeft verschillende zwakheden die zullen zorgen voor een flinke afzwakking van de groei in de komende jaren. Het spel van China om de wereldmarkt te veroveren met een ondergewaardeerde valuta en hoge investeringsgroei heeft de groei 3% hoger gemaakt. Dit werkt maar tijdelijk, daarna valt de groei dus minstens 3% terug. Woody verbaast zich over hoe slecht het westen dit spelletje met China speelt (gametheorie is een specialiteit van Woody). Protectionisme dreigt. De USSR groeide onder Kroesjov ook tijdelijk heel hard vanwege enorme staatsinvesteringen. Toen die investeringen te hoog bleken en vaak niet rendabel viel de groei terug. Toch sprak men een hele tijd van het groeimirakel van de USSR. Het communistisch systeem werd gezien als een superieur systeem voor economische groei door vele economen in die tijd.
In China zal het op een vergelijkbare manier misgaan vanwege de overinvesteringen met te veel leverage. Ook het juridische systeem van China is te zwak om ernstige terugslagen te voorkomen.

China zal snel over moeten schakelen op een door de consumptie geleide economische groei. Dat lijkt overigens reeds begonnen. Omdat de multipliers van consumptie lager zijn dan die van investeringen zal de groei dan wel terugvallen.
De eenkindpolitiek zorgt voor een vergrijzing die de demografie binnen vijf jaar doet veranderen van relatief gunstig tot relatief ongunstig.