IJslandse ver(r)assingen

Bron:What Next From Iceland's Volcano? MICHIO KAKU in WSJ (http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704671904575194100682717346.html?mod=WSJ_Opinion_LEFTTopOpinion)
Kaku ziet drie scenario's
1. Het ijs is snel gesmolten en de uitbarsting wordt weer standaard met weinig asuitstoot.
2. het gaat als 1821. Nog 13 maanden asuitstoot. Men kan af en toe wel vliegen en dan weer niet.
3. het gaat als in 1783. Er ontstaat een keten aan uitbarstingen in IJsland (vooral de grote vulkaan Katla die dichtbij ligt kan flink zijn best doen). Dit leidde tot ernstige klimaatveranderingen. Er was geen zomer in 1783 in o.a. Europa, sneeuw in juli. Een kwart van de bevolking stierf in IJsland. Het weer in Europa bleef nog jaren van slag. Misoogst op misoogst volgde. De Franse aristocratie probeerde nog al het voedsel naar zich toe te trekken maar dat ging fout: 1783 was de hoofdoorzaak voor het ontstaan van de Franse Revolutie.

Gelukkig is scenario 1 het waarschijnlijkste en dat van 1783 het meest onwaarschijnlijk.

Kaku stelt verder dat de mens blij moet zijn met vulkaanuitbarstingen, omdat anders vermodelijk de mensheid nooit had kunnen bestaan. Dinosuarussen zouden anders nog geleefd kunnen hebben en de mensheid zou zonder rampzalige vulkaanuitbarstingen nooit zo gereduceerd zijn dat vanaf de grote sprong voorwaarts iedereen voor 99,9% hetzelfde succesvolle DNA had gekregen.

Je ziet nu ook fall out komen in de Griekenlandcrisis (zie plaatje data stream)
De Grand Old Duke van York marcheerde nog wat verder de berg op door de IJslandse verassing. Maar hij staat vermoedelijk toch weer op het punt om de berg af te gaan marcheren. IMF wordt dan wel niet op tijd ingevlogen, maar de moderne techniek maakt het toch wel mogelijk een nieuwe overeenkomst te bekokstoven.
Cruciaal is of Griekenland richting Europa gaat met het overheidsbeleid of dat men richting Peronisme blijft gaan. De verleiding van Peronisme was te groot in de afgelopen jaren. Corruptie vloog uit de bocht. Men streeft nu qua corruptie het niveau van Spanje te bereiken.
Voorlopig wijzen de tekenen er op dat men (Papandreou c.s.) echt niet verder op het Peronistische pad wil, maar richting Europa. Anders dan Argentinië zijn er (Europese) financiële hulpbronnen die men uit kan melken (voorkoming catastrofe à la Lehman), wel tegen de hoge prijs van het inleveren van Peronistische denkbeelden. Politiek is dat haalbaar, omdat van de rousfeti vooral de rijkeren profiteerden.