Sparen,sparen,sparen

De Duitse karnten stonden er vol mee. Men bedoelde hier bezuinigen door de overheid mee en spaarzaamheid aan ideeën bij Duitse politici.
Vertrouwen in de toekomst kun je in Duitsland alleen krijgen als je de overheidstekorten en de inflatie niet uit de hand laat lopen. Monetisering van staatsschulden door centrale banken is uit den boze. Men ziet knarsetandend toe hoe dit nu gebeurt. Toch is dat iets waar het meeste overeenstemming over is bij economen dat dit goed is. Over het fanatiek terugdringen van overheidstekorten bestaat veel minder eensgezindheid. Obama en Krugman vinden dit te gevaarlijk. Waar Duitsland bang is voor inflatie als in 1923 (toen de meeste Duitsers ineens al hun geld verloren), is men in de VS bang voor een terugslag als in 1937 toen de overheidstekorten te snel teruggebracht werden in combinatie met een streng monetair beleid.
De post enige dagen terug over de geldstromen in het VK laat de onvermijdelijkheid zien van het terugdringen van de overheidstekorten, anders kan er niet voldoende geïnvesteerd worden. De Amerikanen stellen dat men helemaal niet gaat investeren als de overheidstekortenn te snel worden teruggedrongen.

Hoe kom je hier uit? Er moet meer gespaard worden om de overmatige schulden van particulieren en overheid te dempen (bedrijfsleven is OK).
Daar zijn twee middelen voor:
1.Het buitenland koopt meer staatsleningen (de Sovereign Wealth Funds die niet weten hoe ze hun geld belegd moeten krijgen, China en Japan). De centrale bank kan de overheidsschuld monetiseren en de crowding out van bedrijfsinvesteringen vindt niet plaats.
2.Men werkt door tot 70 in plaats van 60. Als men stopt met werken gaat men van de maximale spaarfase naar de ontsparingsfase. Men consumeert iets minder dan toen men werkte. Bij doorwerken van 60 tot 70 gaat die leeftijdscategorie doorsparen, terwijl men ongeveer even veel blijft consumeren. D.w.z. als er geen noodlottige stijging werkloosheid jongere beroepsbevolking ontstaat, dan kan een economie pijnloos meer sparen.

De overheid moet dus zorgen dat arbeid zodanig goedkoop is en bedrijven zo veel winst maken dat werkloosheid daalt of stabiel is voor de groep 20-60 en veel meer mensen doorwerken na hun 60ste.