Rudolf Vermeulen 100 jaar

Vandaag 100 jaar geleden, 1 dag na moeder Teresa, werd mijn vader in het toen nog kleine stadje van pakweg zesduizend inwoners Eindhoven geboren.
Zijn vader en overgrootvader heetten ook Rudolf, evenals mijn broer en zijn zoon.

Zijn vader was naar Eindhoven gegaan en kocht drie panden op de Demer in Eindhoven (die plat gebombardeerd werden en helaas niet door mijn opa opgebouwd werden na de oorlog). Hij was banketbakker en vooral de verkoop van bonbons liep toen heel goed. Mijn vader en een van zijn broers begonnen toen vlak voor de oorlog een bonbonfabriek. Hij had na 1951 die bonbonfabriek in Waalre alleen, die overging naar mijn broer en nu naar zijn twee zonen. Hij was heel goed in heet verzinnen van nieuwe soorten bonbons. Zijn slagroompudding met marasquin was onverbetelijk, niemand kon hem lekkerder maken (ook andere dingen natuurlijk, zoals soesjes op zondag, al deed hij dat maar zelden).
Hij was dol op mijn moeder en zij ook op hem. Hij kon niet tegen ruzie maken en kon dat vrijwel altijd voorkomen. Als er dan hoogstzelden ruzie was zag je hem asgrauw wegtrekken. Hij was oersterk en sportief (dat heb ik dus niet van mijn vader geërfd).
Hij was een fanatiek supporter van PSV. We verhuisden eind jaren zestig naar Riethoven en daar kwamen zijn tennisvrienden van de Abrahammenclub elke zaterdag tennissen.
Hij nam vroeg zijn pensioen na wat onduidelijke klachten over hoge bloeddruk vlak na zijn vijftigste. Hij werd toen een verwoed tuinier (dat heb ik ook niet van hem geërfd). Dat was maar goed ook, want omdat hij rookte als een schoorsteen kreeg hij longkanker en werd hij slechts 65 jaar.