De laatste verklaring van de FED waarom ze de rente constant houden tot sint juttemis en alles gaan doen om aan hun mandaat van groei en inflatie te voldoen, heeft heel wat analyses losgemaakt.
RBS vindt de verklaring meesterlijk: Bernanke is de nieuwe maestro, een waardige opvolger van Greenspan. Hij hoeft niet te zeuren over de economie en de te hoog blijvende werkloosheid, waarmee hij de beurzen de stuipen op het lijf jaagt. Hij legt nu alle andacht op de inflatie. Via het accent te leggen op verwachtingen van te lage inflatie heeft hij alle haviken bij de FEd terug in het hok: als de inflatie lager is dan 1,5-2% dan zwaait er wat (de baantjes van de FED leden staan op de tocht). Dus moet er wat gebeuren. Dat kan niet anders zijn dan het opkopen van staatsleningen (quantitative easing versie 2, ofwel QE2 in de financiële pers).
QE2 komt dus en dat zorgt voor een flinke daling van de dollar. Dus lagere rente en dollar, dat is twee keer goed voor de groei en inflatie in Amerika. Een aanlokkelijk perspectief voor Bernanke cum suibus.
De juiste analyse van de FED experts, zoals Mary Rosenbaum is dan dat de FED er alles aan gaat doen om de inflatie en inflatieverwachting omhoog te krijgen.
De rente knalt toch omlaag op basis van het toegenomen geloof in QE2, terwijl we toch uit QE1 gezien hebben dat dan de inflatieverwachting stijgt en daarmee de lange rente.
Louis van Gaal zou zeggen ben ik nou zo gek dat ik hogere rentes zie of de markt.
Hoe dom kan de markt zijn! En op die wijsheid van de markt moeten de pensioenfondsen hun uitkeringen korten!
Don’t fight the FED, zo hebben we geleerd en toch doet de markt dat. Men wil gewoon een rentebubbel, of zoals men steeds luider zegt: een staatsleningenbubbel bestaat niet, maar je kunt wel tegen flinke verliezen oplopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten