Waar zijn we op de vierjaarscyclus?

Onze standaardanalyse voor de S&P500 brengt ons tot de gedachte dat we eind juni punt E passeerden en nu dus in de mooie fase EF voor aandelen zitten. Achter E zetten we nog een vraagteken, omdat we misschien E later moeten zetten. DE heeft ongewoon kort geduurd. Fase DE was wel gemeen met een daling van 15%, maar wel erg kort. DE is de eerste aandelencorrectie na het einde van de recessie. Deze keer was deze krachtig, niet zo vreemd gezien de enorme dalingen en stijgingen van de afgelopen jaren.
Net als de vorige cyclus is de Coppock weer aan het dalen na punt D, maar hij blijft positief. Dit hoeft mooie beurzen niet in de weg te staan.
Dat bevestigt dat we een scenario als 2004/2005 aan het tegemoet gaan zijn.

Een andere mogelijkheid is dat de vierjaarscyclus eind juni overnieuw is begonnen. Dat we nu eindelijk afkoersen op een normaal herstel met net als altijd de huizensector en de autoverkopen in de frontlinie. Het dubbele herstel moet dan optreden waarbij de groei deze keer wel hoog genoeg wordt om uiteindelijk de werkloosheid overtuigend te doen dalen. Deze gedachte is speculatief en hoort eigenlijk niet in het normale denken over de vierjaarscyclus, maar de vorige was ook abnormaal: deze duurde te lang, het duurde te lang voor het hoogtepunt werd bereikt (door de te lage rente van Greenspan) en de daling duurde te lang. Dat pleit voor een andere benadering van de huidige vierjaarscyclus.

Naast de S&P500 geven we ook de MSCI wereldindex. Daar is de periode DE wat eerder begonnen en daardoor is de fase DE wat normaler van lengte.