Bezwijkt de Amerikaanse economie aan de krachten van de donkere kant?

Goldman Sachs (McKelvey) ruilt deze week het Nieuwe Normaal om voor de theorie van de nieuwe business cycle en de donkere kant hiervan.
In de jaren tachtig en negentig werd Amerika geconfronteerd met meer concurrentie en verlies aan pricing power. Het bedrijfsleven wapende zich hiertegen door de kosten meer in de hand te houden. Dat gebeurde door voorzichtiger mensen aan te nemen, betere voorraadcontrole, meer goedkope import. Daardoor werden de uitslagen in de voorradcyclus en de werkegelegenheid minder groot. De economie had nog meer stabilisers zoals de netto export en een minder woeste huizencyclus. [noot: er waren nog meer stabisers als de opkomst van tweeverdienersgezinnen, de groei van de dienstensector]. Die lagere uitslagen waren mooi, maar zorgden ook voor jobless recoveries net als na 2009.
Dat ging per saldo allemaal goed tot 2008. Aanvankelijk was tot half 2008 de economische terugslag heel gematigd, zoals de nieuwe busines cycle (brave new business cycle) aangaf.
Toen sloegen de krachten van de donkere kant van de brave new business cycle toe. Door de hogere stabiliteit duren de cycli langer en worden daardoor de financiële instabiliteiten uiteindelijk groter. Door het lagere zichtbare risico ging men meer risico nemen, meer lenen. De onroerend goed speculatie wrtd veel groter. De fimanciële sector speelde hierop in met securitisering, hogere leverage etc.
De economische reacties die dit moesten corrigeren leidden tot een flink aantrekken van de besparingen in de private sector.

In 2008 leidde dit tot een sinds die na 1929 niet meer geziene stijging van de besparingen van de gezinnen en het bedrijfsleven(zie plaatje van GS). Het vertrouwen stortte totaal in, net als na 1929, maar overheid en FED wisten deze keer wel wat men daartegen moest doen.
De enorme stijging van de besparingen van het bedrijfsleven en de gezinnen, samen met de instorting van de huizenmarkt noemt GS de triomf van de Dark Side, de donkere kant. De oude stabilisatoren werkten niet meer: de voorraadcorrectie werd zeer groot, het verlies aan werkgelegenheid enorm, de huizencyclus was een ramp, alleen netto export dempte de klap [noot: en ook dalende olieprijzen die tegenwoordig ook de cyclus dempen].

N.B. het plaatje van GS maakt wel heel erg plausibel dat de trend van enorm veel meer sparen door bedrijfsleven en gezinnen verder naar beneden zal gaan. We zitten nog ver boven het niveau van het oude normaal. Bedrijven en gezinnen gaan nu dus flink bijdragen aan de groei in de VS, maar de overheid moet terug. Per saldo is dit behoorlijk gunstig voor economische groei. GS ziet daarom 3.5-4% groei in de VS in 2011 en 2012.