Dit weekend staat in het NRC een interview "de draagbare revolutie" met Sherry Turkle naar aanleiding van haar boek "Alone Together".
Mensen, wat wij in ons boek de macht individuen noemen, veranderen door mobiele telefoons en computers.
In het eerste deel van de ICT-Revolutie is alleen het accent gelegd op de technologie (bedrijven als Microsoft komen op). Bij het tweede deel kwam er veel aandacht voor de individuele netwerken maar dan wel vooral op de kracht ervan als ze groter worden, de explosie van ideeën die dat genereert, hoe je via internet zaken verkoopt, diensten verleent (de Google tijd).
Nu zitten we in de derde fase van de ICT-Revolutie en die gaat over de sociale gevolgen (de Facebook tijd).
Het eerste deel liep uit op een geloof in een "new era" en de Nasdaqcrash.
In het tweede deel werd de wereld plat, de kenniswerker kreeg het steeds beter en de relatieve neergang van de Amerikaanse middenklasse kreeg vaart.
In het derde deel zien we dat de ICT-Revolutie echt doordringt in de maatschappij en de politiek. De privacy gaat eraan, maar er zijn ook positieve zaken: na de Tweede Wereldoorlog vinden de westerse landen dat je voor meer welvaart niet langer het land van de buurman militair moet veroveren, maar economisch. Maar pas de opkomst van het mobieltje waarmee gefilmd kon worden deed regiems wankelen. Wreed onderdrukken wordt steeds moeilijker, de hele wereld is met een click op de hoogte. Dit jaar zien we de Jasmijnrevolutie die eindelijk de patstelling van dictaturen in Noord Afrika gedoogd door het Westen doorbreekt.
Het veroorzaakt waarschijnlijk ook de opkomst van populistische politici.
Uit NRC: Turkle beschreef in 1995 [toen kwam de sprong in de productiviteit in de VS door de ICT-Revolutie] al dat de grens tussen de alledaagse en de virtuele wereld begon te vervagen.
Nu zitten we in een tijd dat we de digitale wereld overal met ons mee naartoe dragen.
Ze interviewde honderden pubers/jongeren/ volwassenen over hun leven met internet, computers, mobieltjes. Opgroeien onder permanent bereik valt niet mee. Men voelt zich gevangen in het Facebook-profiel, men voelt zich slaaf van e-mail, sms-en etc. We zijn extreme multi-taskers geworden. We krijgen steeds minder echte vrienden. We zetten iedereen digitaal in de wacht in plaats dat we met mensen spreken ("real life gesprekken"). Kinderen voelen daardoor angst, verlatenheid.
Wat trekt iedereen naar internet, zorgt ervoor dat de snelst groeiende groep facebookgebruikers 35-44 jarigen zijn? Dat is hoop volgens Turkle: online kan je leven zo maar veranderen: je krijgt plotseling opdrachten, je kunt opzoeken hoe het met je hobby-onderwerpen gaat: "Online is where the good things will come". Men wil emoties delen en sms'/twittert er steeds erger op los. Dat moet met onmiddellijk antwoord, anders slaat eenzaamheid toe.
Turkle denkt dat 9/11 ook sterk heeft bijgedragen aan de eis om voortdurend bereikbaar te zijn: de kinderen in de VS werden op 9/11 uren vastgehouden, opgesloten op scholen en dat heeft grote indruk gemaakt op de kinderen van toen.
Privacy is een groot probleem aan het worden. Zuckerberg van Facebook noemt privacy "een niet langer relevante sociale norm". Turkle waarschuwt: "Als alle informatie is verzameld, dan kan iedereen een informant worden". D.w.z. iedereen is een potentiële Stasi-agent/ KGB informant. De jeugd leert voorzichtig te zijn met informatie op Facebook etc te zetten en probeert voortdurend op te schonen door te deleten en te erasen, maar dat werkt niet goed genoeg om gerust op je privacy te kunnen zijn.
Turkle is een stuk negatiever geworden op de ICT-Revolutie dan ze in 1995 was, toen ze nog door de technologie op handen werd gedragen (ze was/is de techno-Freud), nu wordt ze meer en meer als een verrader gezien die de donkere kanten van de ICT-Revolutie onderzoekt en bekend maakt.
Kortom: ik twitter, dus ik besta zou de moderne Descartes zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten