Griekse crisis: in verliescyclus in de ontkenningsfase of in de plannen maken fase?

De Grieken zijn het zat. Ze nemen het niet meer (de beleggers ook niet, zie plaatje). Niet alleen het gebruikelijke rapaille demonstreert in Athene maar nu ook keurig nette mensen die anders zo iets niet doen. De regering van Griekenland heeft niets meer te vertellen en niemand wil nog verantwoordelijk zijn voor nieuwe bezuinigingen. Eventuele nieuwe verkiezingen zouden de zaken nog moeilijker maken (of juist eenvoudiger bij een duidelijke verkiezingsuitslag: dan is Griekenland eindelijk in één weekend failliet).

Toch is het IMF zelfs zonder DSK onverwacht soepel en wil nu toch ineens met geld (€ 3,3 miljard, dan met steunpakketten Europa etc € 12 miljard) over de brug komen volgens meestal betrouwbare roddels in de Financial Times zelfs als de Grieken even wat minder zwelgen in de overheidsbezuinigingen. Maar Rehn van de EU dreigt nog steeds dat van extra stortingen richting Griekenland zonder extra bezuinigen geen sprake kan zijn.

Europa moet zich ook van zijn beste kant laten zien. Liefst dit weekend. Voorlopig is men er in Europa nog niet uit, maar volgende week kan er misschien toch wel iets uit de bus komen. De FT roddelt dat Duitsland en Jankees zich weer hebben laten inpakken door Frankrijk (dreigen met afwaarderen van de kredietwaardigheid van Franse banken door S&P heeft zijn uitwerking niet gemist) en de zuiderlingen en weer extra gaan pappen en nathouden en een default van Griekenland wordt weer even uitgesteld. Op 11 juli ligt er een akkoord. De funding van Griekenland tot september lijkt even weer appeltje eitje, als je de FT mag geloven.

Een en ander betekent wel dat Griekenland vermoedelijk nog niet in het goede deel van de verliescyclus zit. De problemen worden nog steeds ontkend. De opstand tegen de ellende begint groot te worden. Maar de plannen, die gemaakt worden om uit de crisis komen, lijken nog volkomen kansloos. Als er enigszins geloofwaardige plannen komen, dan zitten we ineens in een gunstige fase van de verliescyclus. Want dan gaat het geloof weer groeien en verlaat men snel het dieptepunt van de cyclus.