Woody Brock (4):Woody’s beleggingsbeleid tot zijn 75ste

Het grote probleem van het hedendaagse beleggen is: er is geen risicovrije belegging meer. Staatsleningen verloren die status, niet alleen in de Europeriferie, maar overal. De nodige staten van de VS zijn eigenlijk failliet. TIPS hebben daarom hoofdsomrisico en zijn daardoor niet meer de ultieme bescherming tegen inflatie. Kinderen leren nu dat de staatsschuld het grootste Ponzischema aller tijden is.

Dat doet de beleggingsstrategie veranderen. Zijn ouders belegden al hun pensioengeld in municipality bonds, want dat was safe en het enige waarop je geen belasting hoefde te betalen en die was in die tijd heel hoog (70% op hoge inkomens).

Je moet de grote trends zien. In 1990 was dit de val van het communisme en in 2010 de val van staatsleningen als risicovrije belegging. 2010 is de opkomst van boze groepen als de Tea Party en Grieken die het niet langer nemen, uiterst ongelukkig zijn met het beleid van de staat.

Woody is daarom nu overgestapt van lange staatsleningen naar aandelen van veilige multinationals en dat denkt hij vol te houden tot zijn 75ste (d.w.z. ruim 10 jaar). Je moet nu gedekt zijn tegen zowel deflatie als inflatie en je moet enorm gediversifieerd zijn (want het zal in de nodige landen in de wereld niet goed gaan). Er moet een groeiende reële inkomensstroom zijn. Dat kan het beste met bedrijven met weinig schuld als Nestlé en Johnson & Johnson. Hij gelooft dus ook in het evangelie van Jeremy Grantham, de oprichter van GMO. Die 1,8 miljard nieuwe middenklassers in de wereld, van die trend profiteer je het meest door te beleggen in de veilige multinationals.

Dat is een plausibel verhaal, maar toch zijn die veilige multinationals niet geliefd (bijna niemand ziet iets in Johnson & Johnson, Nestlé, Microsoft; men blijft maar stellen dat je in cyclische sectoren moet beleggen; men wordt wel voorzichtiger met small caps al ziet men daar (terecht) op langere termijn meer winstgroei). De veilige multinationals met hun groot % verkopen in Opkomende Landen zijn daardoor te goedkoop geworden en geschikt als langetermijnbelegging (maar in tegenstelling tot wat er normaal gebeurt als je iets uitmaakt voor langetermijnbelegging kunnne de veilige multinationals ook op korte termijn een goede belegging zijn).