n de VS zijn zee en flinke puinhoop aan het maken van de verhoging van de schuldenplafonds voor de overheid. Er zijn weinig andere landen die zo’n circus met schuldenplafond ook geïnstitutionaliseerd hebben. Eigenlijk houden de Amerikanen er wel van. Ze zijn blij met “gridlock”, de situatie dat zowel de democraten als de republikeinen niet genoeg macht hebben om alles naar willekeur door te drukken. Er moet dan een compromis komen en dat ligt dan weer niet in de Amerikaanse volksaard.
De republikeinen zijn tegen belastingverhogingen, ook al gaat het over miljonairs en miljardairs. Er moet tenslotte iets van de American Dream overblijven en als je al begint met het afpakken van geld van rijken wat gebeurt er dan wel niet met de middenklasse waar je veel gemakkelijker geld van kunt afpakken.
Populisme is sterk georganiseerd in de VS via de Tea Party en past bij de huidige tijdgeest. De enige rem zit in het minder populair worden van het te lang vasthouden aan de standpunten als dat inderdaad tot een te laat verhogen van de schuldenplafonds leidt. De republikeinen lijken hier toch gevoelig voor te zijn. De democraten zijn aan de andere kant weer gevoelig voor angsten dat Amerika zijn AAA rating verliest, omdat niet genoeg in de tekorten wordt gesneden.
In Amerika rekent men zich rijk over een periode van tien jaar en men stelt de vervelende dingen zo veel mogelijk uit tot na de presidentsverkiezingen (de vierjaarscyclus mag tenslotte niet verstoord worden, want er is niets belangrijkers in de wereld dan de herverkiezing van de president van Amerika; de conjunctuurcyclus moet hiervoor door het stof).
Men boekt al vast $1000 miljard besparingen in voor minder oorlogen in Afghanistan en het Midden Oosten. Na het verdisconteren van het peace dividend wordt het moeilijk om extra besparingen te vinden.
De republikeinen willen nu $1200 miljard besparingen voorstellen voor een kleine verhoging van het schuldenplafond en pas in het verkiezingsjaar het schuldenplafond verder verhogen in ruil voor $1800 miljard besparingen.
Obama probeert ongeveer $2700 te bezuinigen (inclusief belastingverhogingen) en eist in ruil daarvoor een verhoging van het schuldenplafond die stand houdt tot na de verkiezingen.
Beide partijen zijn een mediaoffensief begonnen. Gisteren hielden zowel Obama als Böhner, de republikeinse leider van het congres toespraken hoe onverantwoord de ander was door zo stijfkoppig vol te houden en het land daardoor de versukkeling in te gooien. Teken toch ons plan roepen beiden, dan zijn alle problemen meteen over.
Ach, eigenlijk zijn er mogelijkheden genoeg om er uit te komen en een default van langer dan een dag is electoraal erg slecht, dus men komt er wel uit. De markt denkt dat ook, maar men is de laatste dagen bezorgd geworden, dat het gekibbel leidt tot verlaging van de AAA status. Eerst dacht men dat de kans hierop <<10% was, maar nu denkt men in China dat het eerder 25-50% is.
Wat gaat er gebeuren met het schuldenplafond? Wie het eerst beweegt is verloren. Obama moet iets doen. De republikeinen krijgen daarom vermoedelijk hun zin met verhoging van het schuldenplafond in twee stappen. De eerste stap van $1200 miljard is immers verleidelijk gemakkelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten