De daling vandaag van de Amerikaanse beurzen doet de herinneringen aan de Lehman Brothersdagen boven komen. Vooral ook de grenzeloze paniek van gisteren van Graham Secker leek erg op de paniek in 2008. Op het moment dat de paniek in 2008 uitbrak was de beurs al veel omlaag, maar het echte bloedbad moest nog komen. Ik voelde me daarom heel onprettig bij de conference call gisteren met hem. Wat hij daar vertelde was absoluut nog niet de huisvisie van Morgan Stanley en daarom nog niet in de prijzen verdisconteerd. Het is vind ik onzin, maar als iedereen in paniek raakt net als in 2008, dan is het geen onzin. Nu denk ik nog dat de werkgelegenheidsgroeicijfers morgen in de VS gaan meevallen, omdat vorige maand de seizoenscorrectie te negatief was (scheelt 100.000 en een deel hiervan komt deze maand in de cijfers).
Maar de daling van vandaag lijkt ook op de daling van de vrijdag voor de krach in 1987. In 1987 moest ineens het verhaal veranderd worden, toen was het verhaal van de waardering fout (ook al was het verhaal van geweldige winstgroei goed) en nu misschien het verhaal van een normale waardering (ook al is de winstgroei goed) en normale groei van de economie.
Het zomerreces van de politici maakt een rente van 7%+ in Italië en Spanje onvermijdelijk. Dat zien de hedge funds ook en dat helpt de beurzen niet bepaald. ook de AAA rating van Frankrijk is natuurlijk volstrekte onzin, nog veel meer dan de AAA rating van de VS.
Er is zo veel fantasie over de huidige krach dat men de kluts natuurlijk kwijt raakt. Wat mij het meest aanspreekt en ook veel aangehaald wordt is dat het 1998 is: een korte krach met vreselijke consequenties in de schuldenlanden (de PIIGS nu,Azië toen) en weinig in de rest van de wereld. De beurs kan na een flinke inzinking daarna fors herstellen. De daling duurt dan kort (een, twee maanden).
Voorlopig hoeft overigens het verhaal van de vierjaarscyclus niet aangepast te worden: er is een stijgende range van de S&P500, maar die range is behoorlijk breed en de huidige koersen passen voorlopig nog in de range van FG. De breedte van de range is nu wel iets breder dan ik dacht, maar als de S&P boven 1150 blijft kan het verhaal van FG nog net gehandhaafd worden. De tijd van de Great Moderation is voorbij en bij de hogere macro volatiliteit daarna hoort ook een bredere range van de koersen.
De risk appetite van CSFB was gisteren duidelijk in de paniekzone en vandaag is men echt ver in de paniekzone geraakt. Dat lijkt ook op een kansrijk herstel (maar dan moeten de initial claims voor werkloosheid in de VS goed gaan, de huisenmarkt niet verslechteren).
Het is het donkerste vlak voor de dageraad. Die is nakend als er geen recessie in de VS komt in 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten