Tot verbijstering van bijna iedereen, Sarkozy voorop, wil Papandreou een referendum over de plannen van Europa houden. Hij deed dat op de dag van ochi, nee in het Grieks, ter ere van het nee zeggen van Griekenland tegen Mussolini in 1940 voor een vrijwillige aansluiting bij Italië.
Wetend wat Alexander de ondankbare wil, kan zo'n referendum volgens alle experts nooit gewonnen worden.
Maar zo dom zal Papandreou niet zijn.
Alexander de ondankbare mag nu nadenken of hij IJsland achterna wil zonder steun van Europa (met banksysteem Griekenland in drachmen gedecimeerd op zijn best) of pijn leiden onder leiding van Angela met steun (om de banken overeind te houden)
Dit referendum is een zeer gevaarlijk plan, maar kan een meesterzet blijken als het wordt aangenomen. Dit soort referendums wordt vrijwel nooit aangenomen, maar als je de referendumvraag maar knap genoeg stelt (en Papandreou mag dat), dan krijg je wel steun. Het verlaten van de euro betekent pensioenuitkeringen, banktegoeden in snel waardeloos wordende drachmen à la de vorige keer dat de Duitsers zich met Griekenland bemoeiden en Griekenland letterlijk halverwege de jaren veertig in vuur en vlam stond als bolwerk tegen het communisme. De nieuwe drachmen volgden elkaar in snel tempo op (nieuwe drachme=1000 oude drachme in jaren vijftig). Je had in de jaren veertig postzegels van miljoenen drachmes die in guldens gemeten niets waard waren (en nog steeds niets waard zijn).
De euro is daarom populair in Griekenland: het is een bron van waarde en goedkope hypotheken. Zo'n 75% steunt de euro.
Als je de vraag in het referendum gaat stellen: verlaten euro met wegvaging van koopkracht in de nieuwe drachme, of in de euro blijven, dan is een grote meerderheid voor blijven in de euro mogelijk.
Ondertussen dwing je de banken eieren voor hun geld te kiezen: als Griekenland nee tegen de euro zegt, zie je vrijwel niets van je leningen terug. 50% afschrijven is dan veel te mooi (net als de voorgaande 21%)en wordt herroepen voor iets à la 80-90%.
Griekenland is de nieuwe rupsje nooit genoeg.
Papandreou creërt met het referendum als het aangenomen wordt steun voor Griekenland in Europa en steun in Griekenland voor zijn beleid (ja tegen de euro is ja tegen de bezuinigingen). De oppositie is zich rotgeschrokken. Als zo'n referendum wordt aangenomen kunnen ze ineens wel inpakken: er komen dan geen verkiezingen die door hun met overmacht gewonnen worden.
Tsja, een meesterzet van Papandreou? Als hij zijn referendum intrekt dan kan hij daarvoor weer van alles uit onderhandelen? Ja, ik denk het wel
plaatje: omslagartikel van The Economist (Europes's rescue plan))
"Alexander de ondankbare mag nu nadenken of hij IJsland achterna wil zonder steun van Europa"
BeantwoordenVerwijderenDat is nog niet zo'n gek idee, een euro-exit+faillisement voor de Grieken. De IJslandse economie staat er nu heel wat beter voor dan menig pereferie landje in de eurozone. Investeerders stonden onlangs in de rij om IJsland weer geld te lenen tegen een zeer schappelijke rente. Dus laten we dat faillisement van de Grieken zo snel mogelijk afhandelen.
Bij een griekse exit moeten de CDS contracten ook gewoon worden uitbetaald. De regeringsleiders hebben door middel van de "vrijwillige" haircut een soort U-bocht constructie gelegd om de CDS. Niet slim, want het default risico is natuurlijk niet weg. De financiele markten verrekenen dit "gewoon" in de uitgifte van nieuwe staatsobligaties. Zie de Italiaanse veiling van vrijdag jl. Deze nieuwe obligaties mag de ECB immers niet kopen.
Vooral Krugman stelt (zie de NYT) dat Griekenland voor de IJslandoplossing moet kiezen (en vele andere Amerikaanse economen stellen dat dit het beste is voor Griekenland, maar slecht voor Europa). IJsland liet zijn banksysteem klappen, waardoor de overheid niet eindeloos door garanties de put in gaat.
BeantwoordenVerwijderenGriekenland is klein genoeg om hier ook voor te kiezen, maar mag uiteraard niet van Sarkozy.