Woody Brock kwam vanmiddag weer langs en vertelde onder andere zijn enkele dagen terug verstuurde verhaal over de problemen van de euro in het kader van de prinses die zo'n last had van die erwt.
Hoeveel matrassen men ook op het bed van de prinses legde, ze kon niet slapen omdat ze niet lekker lag. Pas na het weghalen van al die matrassen en vooral die erwt natuurlijk waren de problemen opgelost.
Zo bezien lijken de problemen van de euro niet zo moeilijk op te lossen.
Die erwt is volgens Woody de te lage correlatie tussen de economische groei in het noorden van Europa vergeleken met die in het zuiden. Idealiter zou die 0,8+ moeten zijn, terwijl die tussen de eurozonelanden gemiddeld 0,58 is geweest en nu dreigt die correlatie tussen noord en zuid negatief te worden. Dan loopt het spaak, dan kun je met één rente, één monetair beleid niet toe voor de hele eurozone.
Een en ander heeft te maken met veel te grote overheidsschulden die niet verlaagd kunnen worden omdat vanwege demografische factoren en politieke wijsheid (je kunt verkiezingen alleen maar winnen door te veel te beloven, liefst veel hogere uitkeringen) de overheidsuitgaven fors omhoog moeten.
Hoe je het probleem op kunt lossen zonder Griekenland etc uit de unie te schoppen wist hij ook niet en vroeg ook wat wij daar over dachten.
Tsja als we één Europese minster van financiën in de Eurozone krijgen en een ECB die all in gaat dan ziet het er beter uit. Maar dan zijn de Grieken, Italianen nog steeds geen Duitsers en dat zal zo blijven, zoals Tinbergen al dacht (en van Tinbergen is ook dat er te weinig monetaire instrumenten zijn om zowel Noord als Zuid Europa te kunnen bedienen).
We zijn allemaal matrassen aan het leggen op de erwt via het hersenloos gecoördineerd kapot bezuinigen van Europa in plaats van groeibevorderende hervormingen en investeringen te doen. Het gevolg is langdurige jeugdwerkloosheid van 25% plus, te lage economische groei.
Er zou wel eens een triljard geld los kunnen komen van de ECB als de Italianse rente etc lang genoeg 9%+ blijft, maar dan is de erwt niet verwijderd (de knoflooklanden eten nog steeds niet genoeg stamppot met worst): Duitse/Franse banken zitten met te slechte balansen en hebben een extra matras nodig en daarom moet er geld naar PIIGS leningen.
Overigems begon Amerika eind 19de eeuw al een fiscale unie, maar kreeg het pas in 1911 een centrale bank. De eurozone is dat omgekeerd aan het doen en dat is niet handig.
Tobin werd weer van stal gehaald, dat je een risicovrije belegging nodig hebt en verder moet je kunnen arbitreren als de prijzen te hoog of laag zijn (bij staatsleningen op basis van een model met inflatie). Nu is niet meer duidelijk wat het waarderingsmodel van staatsleningen is (de rente in Griekenland of Frankrijk stijgt nie door oplopende inflatieverwachtingen maar door angst over het terugzien van je geld). Omdat er geen risicovrije belegging meer is, hangt de rente meer af van een kredietbeoordeling en inschatting van monetaire bezweringsformules en onduidelijke factoren dan van inflatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten