De markten raken steeds verder ontregeld. Centrale banken geven ongekende liquiditeit en de grote institutionele spaarpotten, de Sovereign Wealth Funds van Azië en de olielanden, kopen gewoon door.
Men weet niet meer hoe je modelmatig de rente moet modelleren volgens de inflatie, het draait alleen maar om risico.
Staatsleningen krijgen extra risico toegerekend als het bankwezen van dat land zwak is. Er dreigt een nieuwe fase in de kredietcrisis te komen. Eerst waren er te veel asset backed securities zoals leningen met hypotheken als onderpand waarvan het risico verkeerd ingeschat werd. Banken hadden daardoor veel te veel belegd in die asset backed securities en kwamen in problemen, waardoor alle kredieten moeilijker te krijgen werden. Men kon moeilijk aan geld komen, het vertrouwen stortte in en de kredietcrisis werd een feit. Overheid en centrale banken moesten all in gaan en dat gebeurde, met name in de VS. De schuldenproblemen verplaatsten zich van de particulier en het bedrijfsleven naar overheden met te veel banken en te grote overheidstekorten. Daardoor moesten de andere overheden eigenlijk meer gaan stimuleren volgens de theorieën van Keynes, maar dat kon niet meer.
De te grote schulden van de private sector verplaatsten zich naar te veel schulden van overheden.
Daardoor moesten de centrale banken nogmaals alle liquiditeiten te voorschijn toveren om de overheden te redden en zo de banken voor de tweede keer overeind te houden. In Europa vinden we dat de ECB te weinig heeft gedaan, maar de balans van de ECB groeide de laatste tijd als kool (zie mijn blogpost).
Centrale banken bieden nu massale steun om overheden overeind te houden en zijn nu aan de beurt om aangevallen te worden. We beginnen in de buurt te komen van de fase in de Minsky cyclus waar men de centrale banken niet meer gaat vertrouwen. Centrale banken kunnen failliet, maar dat hoeft niet als ze voldoende geld gaan drukken (japan ging ook niet failliet toen de yen zo sterk werd dat de valutaverliezen van de Bank of Japan gigantisch werden). Grote verliezen dreigen (nu al gaat het fout met de winst van DNB), als de aanval op de PIIGS doorzet.
Of de markt de centrale banken niet meer vertrouwt zal dan te zien zijn aan de koers van de eeuro en de rente in Duitsland. De euro zou dan flink moeten vallen en de rente in Duitsland stijgen. Voorlopig zien we dat allemaal niet. De euro is nauwelijks aan het verzwakken, zelfs nog minder dan zou moeten gezien het groeiverschil van de economie van Amerika versus Duitsland. Ook de Duitse rente staat helemaal nog niet onder druk, al zag het een paar weken gelden er wel naar uit dat zelfs de Duitse rente niet onaantastbaar was.
Die aanval op de centrale banken komt er met enige kans als Amerika in een recessie zou raken en Europa niet uit zijn recessie komt en vooral als China tegelijkertijd een hard landing moet doormaken.
Vooralsnog lijkt een en ander nog net goed af te lopen.De enorme , zij het wel afnemende surplusbesparingen van de Soevereign wealth funds gaan uiteindelijk alles financieren en de centrale banken zullen vermoedelijk nog net overeind blijven. Banken ontsnappen aan magere hein door de steile rentecurve en de liquiditeit van de centrale banken, wardoor ze toch winst maken, maar het is allemaal niet geruststellend. Risico's zijn niet meer duidelijk, men kan er niet meer op aan aan dat de berekende risico's in lijn zijn met de echte risico's: die kunnen veel groter en veel kleiner zijn.
Als de centrale banlen aangevallen worden, dan kan het voorspoedscenario van de opkomende landen in de vuilnisbak. Het is darom ook in hun belang de staatsleningencrisis in toom te houden voordat die overslaat naar wantrouwen tegen centrale banken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten