Amlan Roy was vanmorgen bij ons en vol vuur stak hij in sneltreintempo in anderhalf uur zijn verhaal af, waarbij hij alle 70 plaatjes van zijn presentatie er door heen joeg.
Het meest populaire plaatje zo ongeveer is de ontwikkeling van de koerswinstverhouding in Amerika volgens de relatieve verhouding van bepaalde bevolkingscohorten. Als je dit gelooft, dan is onze pessimistische beleggingskaart nog iets te optimistisch (want de daling houdt langer aan).
De daling van de koerswinstverhouding komt doordat pensionerende babyboomers steeds fanatieker hun aandelen proberen te verkopen aan de steeds minder talrijk wordende spaarcohorten.
Amlan Roy denkt net als ik dat de daling van de koerswinstverhouding lager zal zijn, omdat mensen langer door blijven werken, langer door moeten sparen en daardoor pas op hogere leeftijd zich gaan ontdoen van hun overtollig aandelenbezit in ruil voor de noodzakelijke pensioenpegeltjes om met steeds meer zorgen te voorzien in de oude dagbehoeften.
Siegel denkt dat het niet zo'n vaart gaat lopen, omdat het buitenland op grote schaal aandelen gaat kopen. Het buitenland heeft immers geen andere keus dan Amerikaanse bezittingen op te potten zo lang Amerika een tekort op de lopende rekening heeft (dat is overigens echt per economische definitie onvermijdbaar). Het buitenland koos tot op heden om vastrentende waarden met lage rentes op steeds grotere schaal in te slaan, maar de voorkeur kan veranderen in meer kopen van aandelen. Nu je op goede (misschien zijn het wel veiligere beleggingen) aandelen als Exxon en McDonalds 3 tot 4% dividend kunt krijgen is dat toch heel wat leuker dan de 2% op 10-jaars staatsleningen.
Overigens is het verband van het plaatje voor de relatieve ontwikkeling van ouderen/ middelbaren met de beurs veel minder sterk in Europa, omdat de ouderen daar veel minder vol zitten met (Europese) aandelen en het van de hand doen van die dingen de beurs minder hard zal raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten