Bernanke pleitte gisteren voor een beleid dat alles op alles zet om de werkloosheid omlaag te krijgen. De markt legde dat uit als QE3 komt er aan, misschien al in april zoals Bill Gros van de FED eist. Maar doorgeefluikje van de Fed Hilsenrath verduidelijkte dat het Bernanke vooral om ging dat het hem menens is om ZIRP, de zero interest rate policy, minstens tot 2014 vol te houden en dat hij niet zal zwichten voor de haviken in de Fed die in 2013 al de rente willen verhogen.
De theoretische discussie over de voordracht van Bernanke draaide om de grote daling van de werkloosheid in het afgelopen jaar van 9,1% naar 8,3% terwijl de economische groei zo laag was. Volgens de wet van Okun moet de groei 3% + 2 * de daling van de werkloosheid zijn, ofwel 4,6% en dat was wel heel iets anders dan we in 2011 zagen.
Het plaatje hierboven laat zien dat de economische groei in de VS na de Tweede Wereldoorlog verrassend goed in de pas liep met wat het moest zijn volgens de wet van Okun, maar dat het verband sinds 2009 behoorlijk zoek is.
Bernanke legde uit dat in de kredietcrisis te veel mensen ontslagen zijn en dat er nu voor economische groei gecorrigeerd in reactie daarop om een en ander weer te corrigeren te veel mensen zijn aangenomen in de afgelopen maanden. Diverse economen zijn bang dat Bernanke ons aan het voorbereiden is op slechte werkgelegenheidsgroei in de komende maanden, vooral de gelovers in opgeklopte werkgelegenheidscijfers vanwege de milde winter in de VS vrezen met grote vreze.
Als je de economische groei vergelijkt met de groei van de werkgelegenheid plus 1,3% dan was het verband sinds de kredietcrisis nog steeds betrekkelijk sterk. 2011 is een bijzonder jaar, omdat het topjaar van babyboomgeboortes 1946 65 werd en door al die pensioneringen de werkloosheid meer dan gebruikelijk kon dalen. Meer plausibel is overigens dat door de kredietcrisis uitzonderlijk veel mensen denken dat ze niet aan werk kunnen komen, niet naar werk zoeken en daardoor niet als werkloos gezien worden. Daardoor daalde werkloosheid zonder dat er groei van werkgelegenheid was.
Die lage economische groei met daling van de werkloosheid wijst op een daling van de arbeisproductiviteit en daardoor een hogere stijging van de arbeidskosten per eenheid product en daardoor op hogere inflatie (erger nog: stagflatie dreigt). Als die slechte productiviteitsgroeicijfers niet snel verdwijnen staat de Fed voor een dilemma: oplopende inflatie bij een te hoge werkloosheid. Men hoort dan te kiezen voor lagere inflatie, maar de politiek zal die keus niet accepteren. We moeten daarom hopen dat de het verband tussen economische groei en daling van de werkloosheid weer wordt zoals de wet van Okun aangeeft. Dan is er geen inflatieprobleem en kan de Fed blijven stimuleren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten