S&P’s laatste rapport over de performance van het afgelopen jaar van actieve managers loog er niet om: het was nog slechter dan in voorgaande maanden: maar liefst 84% (een record) bleef achter bij de index op jaarbasis, 57% lukte het niet de index over drie jaar te verslaan en 62% niet over een periode van 5 jaar. John Bogle (vader van indexbeleggen) zit vast te glimmen van trots.
Er zat ook geen persistentie van outperformance in: de managers die het in de voorgaande jaren goed gedan hadden, deden het vaak daarna nog slechter dan gemiddeld. Het is verbazend moeilijk vooraf winnaars te vinden voor belegging in Amerikaanse aandelen. Vroeger deden managers in small en mid cap het vaak veel beter dan hun large cap collega’s, maar de laatste jaren vergaat het small en vooral mid cap managers bijna even slecht (ik hoor dus kennelijk petje af te nemen voor de prestaties op langere termijn van onze Amerikaanse small cap beleggers bij F&C).
De cijfers vallen me tegen. Op drie jaars basis zitten we toch echt in een bull markt en dat helpt actieve managers meestal omdat ze gewoonlijk erg optimistisch zijn over hun markt en te veel risico nemen.
Hoe komt dit? Voor een deel komt het door de computerprogramma’s die het leven van andere beleggers zuur maken en schijnen te leiden tot ongeveer 0,5% extra marktimpactkosten per jaar in vooral de VS als ik de verhalen van Erik Rubingh beluister (cijfer moeilijk hard te maken, maar dat het behoorlijk is, lijkt me plausibel, de computerprogrammahandelaren die aandelen voor de nodige minuten weten vast te houden al voor ze weer te verkopen zijn nog erg winstgevend zo lang ze het hoofd boven het hoofd gehouden wordt (transacties in ETF’s die crashen worden doorgehaald, daar zouden die computerprogramma’s toch voor moeten bloeden vind ik).
Verder was de correlatie tussen individuele aandelen en de index record hoog. Dat maakt selectie moeilijk en handelen weinig kansrijk.
Een negatief punt is verder dat je vaak tegen insiders handelt (ofwel insiders vanuit het eigen bedrijf of tegen een hedgefund dat zo veel extra informatie heeft weten op te duikelen dat je in het nadeel bent).
De performancedruk is enorm en dat dwingt actieve managers snel verliezende strategieën los te laten, net voordat ze gaan werken. Hoger management en boze aandeelhouders weten dit meestal op het verkeerde moment voor elkaar te krijgen. Underperformance maakt onzeker en leidt tot kopieergedrag van voorheen succesvolle strategieën die uiteraard ophouden te werken als de copycats ertoe overgaan.
Enhanced de index volgen heeft nog wel enige kansen denk ik, al is ook hier enig geduld noodzakelijk. Qua constructie zijn sommige indexen risicovoller dan nodig is, kwaliteit scoort uiteindelijk wel met geduld een beetje en verstandige waardetilts werken uiteindelijk ook wel en momentum heet het (te) goed gedaan, dus er waren wel degelijk mogelijkheden voor outperformance in de afgelopen drie jaar.
Maar toch, 84% die achterblijft, dat is ongehoord. Dit cijfer zal wel weer lager worden, omdat binnen korte tijd excessief veel passief belegd gaat worden en er daardoor weer kansen voor actief management ontstaan.
N.B. het lijkt roeien tegen de stroom op en daarom heb ik maar een plaatje van een gefrustreerde roeitrainer erbij gedaan, naast een plaatje uit Business Insider waar de strijd met de pijltjesgooiende apen wordt gestiliseerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten