Hoe harder de huizenprijzen stijgen, des te meer er gebouwd wordt. Gevolg: veel te hoge prijzen én veel te veel nieuw aanbod. De uiterste ellende slaat dan toe, zoals we in Ierland en Spanje zagen. Wat dat betreft, staat de huizenmarkt in Nederland er niet zo slecht voor: de schaarste neemt nog steeds toe in de Randstad en enkele andere regio’s. Nederland is de outlier in het bovenste plaatje.
Het andere plaatje laat zien waar de particulier het meeste schuld vergeleken met zijn inkomen heeft. Dat is in de landen waar de huizenprijzen het meeste gestegen zijn. Nederland staat samen met Denemarken fier bovenaan, maar gecorrigeerd voor opgebouwde uitgestelde spaarbedragen via verzekeringen/ spaarhypotheken ziet een en ander er vermoedelijk al beter uit.
De Nederlandse huizenmarkt is kwetsbaar door de veel te hoge hypotheekschuld en huizenprijzen die 40% te hoog zijn in relatie tot het inkomen en 30% ten opzichte van de huren (daar zijn hier niet getoonde plaatjes van in de onder aan stukje aangehaalde OECD presentatie van Cristophe André) . Er is gelukkig niet te veel gebouwd en de hypotheekrente is laag genoeg om een iets hoger dan normale prijs versus het inkomen te rechtvaardigen. Dat is niet genoeg om een verdere daling van de huizenprijzen te voorkomen op korte termijn, vooral niet bij eindeloos morrelen aan de hypotheekrenteaftrek zonder dat de inkomens stijgen.
bron: http://www.frbatlanta.org/documents/news/conferences/12fmc/12fmc_andre_pres.pdf (via Lukas Daalder)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten