Bianco: de FED is nu al te royaal zonder QE3

 

Bianco had gisteren een heel boos verhaal over het zondigen van de FED tegen de Taylor rule. Zelfs zonder quantitative easing is de FED nu te royaal. Dat illustreerde hij met bovenstaand plaatje, waarbij hij de Taylor rule zoals de St Louis Fed die aangeeft heeft bewerkt
Taylor rule volgens ST Louis Fed: Target rate = 1 + 1.5 x Inflation – 1 x Unemployment gap

N.B. inflatie is PCE (prijzen  voor BNP gewogen consumptieve uitgaven) en werkloosheid hoort in evenwichtsituatie 5,2 tot 6% te zijn, Bianco neemt 5,6%

Men neemt vaak wel andere inflatiegevoeligheden (men moet reageren op inflatie die afwijkt van 2 of 3%) en de basisrente wordt soms hoger neergezet.

Maar als de St Louis FED het neerzet, die toch meestal toch een betrekkelijk strenge monetarist als baas heeft (bijvoorbeeld Poole), dan zal de FED er echt wel op die manier naar kijken.

Dit bovenstaand plaatje toont dat  QE goed te rechtvaardigen was: zonder QE had de FED een veel te krap monetair beleid gevoerd vanaf mei 2009. De FED voerde in 2008 een prima pro cyclisch beleid: hulde! (dit in tegenstelling tot Trichet, die maar doorging met renteverhogen in 2008, grondstoffenprijzen opjoeg en de euro zwaar overgewaardeerd maakte met alle gevolgen van dien voor de Eurozone: de kredietcrisis die uitsluitend op problemen van de VS was gebaseerd sloeg harder toe in Europa dan in de VS..

Bianco liet ook zien wat de taylor rule zou zijn als je ook QE, quantitative easing meeneemt:.

Volgens dat plaatje is de FED nu te lang te royaal. Als men dit beleid tot eind 2014 doorzet gebeuren er ongelukken.

Bernanke zelf suggereert dat de FED rate zonder QE -1,64% is, maar dat klopt niet volgens de methodiek van de St Louis FED (of zoals Taylor zelf vindt) volgens de[analyse van Bianco. Hij merkt verder op: hoe je ook aan de knoppen draait, ook zonder QE3 voert de FED een te ruim monetair beleid, waardoor de rente lager is dan de marktkrachten aangeven. Als je dat te lang deed in het verleden, dan leidde dat uiteindelijk onveranderlijk tot grote economische problemen (zoals te hoge inflatie die daarna met veel te hoge rente moest worden bestreden of bubbels op de huizenmarkt).