Buitenhof over de Spaanse bankrun en de radeloosheid in Duitsland en Ray Dalio over Europa

Radeloosheid in Duitsland: wat mag je nog zeggen zonder dat extremisten aan   de macht komen in Griekenland, er een bankrun komt in Spanje. In Duitsland wordt het euro-avontuur verkocht als de kroon op het werk van Europese eenwording, waardoor er geen oorlog komt en dat dit heel veel politiek kapitaal waard is. Maar het avontuur is onstuurbaar geworden, de angst voor weimar-inflatie komt terug en men begint aan onorthodoxe dingen te denken zoals Duitsland duurder maken via hogere lonen.

Nog nooit heb ik zo veel horen spreken over een bankrun en dat terwijl je weet   dat je hier muisstil over moet zijn, want anders veroorzaak je het juist.

De Spaanse bankman had het erover dat hij de afgelopen week overstroomd  wordt door aanvragen van rijke Spanjaarden om bankrekeningen buiten Spanje te openen. Men koopt zich blauw aan veilig Duits onroerend goed. Hij zag de werkloosheid in Spanje oplopen naar 30% en de jeugdwerkloosheid naar 60-70%.

De onrust neemt toe door onderzoek naar de waardering van Spaans onroerend goed op de bankbalansen (niet alleen in Spanje, maar bijvoorbeeld ook Franse banken lijden hierdoor). De stress test van Europese banken is ongeloofwaardig door met name de veel te lieve veronderstellingen over de waarde van de bankleningen voor onroerend goed. Als de onzekerheid hierover afneemt en de banken voldoende kapitaal krijgen toegestopt, kan het vertrouwen weer terugkeren.

Spanje is zich in aan het graven voor extra hulp op basis van wij zijn too big to   fail, dat weten jullie dus help ons met enorme sommen gelds, dat zielige beetje geld van EFSF is natuurlijk niet genoeg.

De Griek groef zich in dat het veel voordeliger is Griekenland te redden ook al betaalt Griekenland niets meer. Inclusief domino-effect is het sommetje al helemaal makkelijk te maken. Bezuinigen is niet de weg. Hij kreeg nog wat    Duitse moppers over zich heen over het gebrek aan hervormingen, waardoor je toch weinig hoop kunt hebben iets van je geldsteun terug te zien. De Griek was   is in voor meer controle, zodat het niet meteen wegvloeide naar grote villa’s voor politici.

De Engelsen zitten wat meer op het keynesiaanse model dat bezuinigen slecht is. Ze zijn de regie over de discussie kwijtgeraakt en maken zich daar zorgen over.

Er begint enige consensus te ontstaan dat het bezuinigingsmodel onhoudbaar     is, maar dat impliceert meteen inderdaad die controle: een fiscale unie in Europa, waar Europa uitmaakt hoe veel geld je mag uitgeven en hoe veel je moet hervormen.

 

Pal daarvoor was Koolmees van D’66 aan het woord geweest dat Nederland wel moet bezuinigen, vooruitschuiven lukt niet door vergrijzing waardoor het   draagvlak krimpt. Nederland is het enige AAA land in de Eurozone dat een begrotingstekort heeft van ver boven de 3%. We moeten het draagvlak vergroten door meer te gaan werken, 1350 uur is te weinig vergeleken met die ijverige    Griek die 1950 uur werkt. We moeten vooral ook productiever worden, d.w.z.   meer opleiding, ouderen aan werk houden en brengen.

Net daarvoor was Lepeltak bij Harrie Mens aan het orakelen: er worden alleen maar lasten verzwaard en geen uitgaven teruggedrongen, de linkse kerk blijft  maar geld verbrassen aan hun hobby’s. Verkwisting is er nog steeds op grote schaal, zo maakte hij duidelijk met het voorbeeld van de 130 medewerkers van  het Stedelijk Museum in Amsterdam die gewoon tijdens de verbouwing die vele jaren duurde doorbetaald werden terwijl ze vrijwel niets deden

In Barron’s ging het omslagverhaal Dalio's world over Ray Dalio, de zeer succesvolle hedgefundmanager met meer dan $ 100 miljard onder zijn hoede.   Die vond dat Amerika het heel goed deed met beautiful deleveraging zoals hij    het noemde: een goede mix van bezuinigen, terugbrengen van schulden (met afschrijvingen) en geld drukken (niet zo veel dat het erg inflatoir wordt).

In Europa zag hij een curieus experiment van eindeloos bezuinigen met extra hulp van de ECB die geld drukt. Banken moeten ordelijk bezuinigen en flink ook.

Europa komt nu snel op het punt waar men moet beslissen of men een fiscale  unie gaat vormen, hij vergeleek het met de 13 Amerikaanse staten van 1776 tot 1789 waarvan er enkele ook te veel schulden maakten en de problemen werden zo voor Amerika steeds groter totdat in 1789 de fiscale unie kwam en alles weer goed kwam.

Hij ziet Zuid Europa in een ordelijke depressie en daar kan men uitkomen en de rest van de wereld heeft daar weinig last van. Ierland heeft het goede voorbeeld gegeven en Portugal is goed op weg dit voorbeeld te volgen. Die weg is echter erg moeilijk en voor Spanje en Italië nog moeilijker. Hij ziet daarom 30% kans op een schok die Europa zal doen wegzakken. Centrale banken zullen de komende tijd nog met zakken met geld komen, daarom kunnen de beurzen flink omhoog en omlaag gaan in de komende tijden. De uptrends zullen ongeveer twee keer zo lang duren als de downtrends, in totaal gaan we niet erg vooruit. We zitten aan de bovenkant van de uptrend op het ogenblik volgens Dalio.