De laatste weken sta ik er versteld van hoe mensen absoluut niet willen geloven dat het ook beter kan gaan met de economie in de VS en zelfs Europa. De meesten luisteren nog wel redelijk geduldig, maar sommigen emailen me dat ik ze niet langer moet spammen. Men wil alleen maar horen dat het slecht gaat. Men wil zich niet meer laten foppen door politici die gouden bergen beloven om de eurocrisis op te lossen. Groei in Europa komt immers de komende twintig jaar niet meer goed, zo hoort men van buitenlandse collega's. We leven in het lost continent en pas als we armer zijn dan Afrika zal onze achteruitgang stoppen. Of we de euro nu houden of niet, het loopt vast verkeerd af. Die 25% krimp van de Duitse economie als men de D-mark weer invoert volgens Der Spiegel komt ook wel als men de euro vasthoudt. Banken gaan gegarandeerd allemaal failliet, in ieder geval als die vermaledijde euro wordt opgedoekt (sic). Huizen zijn straks uiteraard niets meer waard, omdat er een hypotheek op rust die hoger is, net als in Amerika.
Je kunt dan wel twijfel horen als je zegt dat lagere olieprijzen, drie kwartalen negatieve bijdrage van voorraden aan de economie gaat leiden tot een positieve bijdrage, de lagere euro de export gaat helpen, dat het consumentenvertrouwen haast niet meer veel kan dalen, maar dan vatten ze weer moed en zegt men, nee de krimp in Europa wordt alleen maar groter. De trend van de PMI's is richting hel, ze staan te laag en de trend van het vertrouwen is ongebroken naar beneden. Politici reageren alleen maar op problemen, ze leggen ze uit, maar ze lossen ze niet op, ze verergeren ze alleen maar.
Er is wel twijfel en daardoor wil men aandelen op zijn best niet meer onderwegen. Die twijfel is er niet aan het macro verhaal, daarvoor heeft men meestal de oren voldoende dicht gehouden (niet iedereen overigens), maar men gelooft wel dat centrale banken met geld gaan smijten.
Men kan ook twijfelen aan de bear markt dit kwartaal, omdat het een verkiezingsjaar is (plaatje Strategas hierboven)
Het plaatje van Bespoke laat zien dat de credit markt even niet meer met de beurs meehuilt. Misschien gebeurt dat dadelijk wel weer, maar misschien wil men toch weer meer credits hebben in plaats van 0% staatsleningen van veilige landen of dat men tot Monti bidt om de rente beneden de 7% te praten.
Die Amerikanen gaan ineens niet meer failliet met onverantwoorde uitgaven met credit cards. Dat geeft vertrouwen.
Vandaag waren de Chinese importcijfers teleurstellend, maar de trend blijft duidelijk: men koopt elk jaar veel meer in het buitenland om eens lekker te consumeren, niet zo zeer meer om meer te kunnen exporteren. China to the rescue als we niet langer in Bernanke of Draghi geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten