Wat was het beste en slechtste dit jaar op de kapitaalmarkten?

Af en toe is het behoorlijk verrassend wat de beste en slechtste markten waren sinds het begin van het jaar

1. Wat was de beste aandelenbeurs?

2. Wat was de sterkste valuta?

3. In welk land daalde de rente het meest?

4. Welke grondstofprijs steeg het meest?

En andersom.

Na de breek de antwoorden. Ik denk dat er maar weinig mensen meer dan één antwoord wisten.

Bron: Catalpa Capital (Warren Hatch)



De beste aandelenbeurs? Venezuela +110%, dat gigantisch profiteert van de slechte gezondheid van Chavez en het erg veel achterblijven in de laatste jaren. Overigens lijk je nu iets te laat te zijn met de ontdekking van Venezuela, misschien dat nummer twee, Egypte, nu betere papieren heeft of nummer drie Pakistan (tsja, je moest wel wat risico nemen voor een mooi resultaat).


De sterkste valuta? Syrië (wel gemanipuleerd, maar de officiële valutakoers steeg bijna 20% ten opzichte van de dollar). Op normale markten waren de peso’s ijzersterk: Colombia voorop, van de minder kleine valuta’s, voor Mexico (de grootste markt waar je met futures van kon profiteren), maar Uruguay was eigenlijk nog sterker. Ik dacht dat de yen het sterkste was.

De beste grondstof? Dat zijn sojabonen +43% (misschien wel de makkelijkste vraag).

Het land waar de tienjaars rente het meest gedaald is? Hou je vast: Griekenland (-7%), maar daar was wel eerst een schuldafschrijving voor nodig (en Griekenland heeft wel nog steeds de hoogste rente ter wereld). Brazilië met -3,4% en Rusland -2,6% waren betere beleggingen (mits valuta afgedekt).


Andersom

De slechtste beurs: het (nu) arme Cyprus (-60%)

De zwakste valuta? Die dubieuze eer treft Servië (-15%) (tot de Grexit; Roemenië en Sri Lanka waren slechts een haar beter)

De meest gestegen rente op staatsleningen? Inderdaad, Spanje is de klos (toch maar +3%).

De slechtste grondstof? Koffie (-21%) en dat terwijl men glorieuze toekomstvisioenen heeft voor de koffieprijs als Chinezen eindelijk eens wat meer koffie gaan drinken, hetgeen onvermijdelijk is als ze in de hoge stress cultuur van rijke landen willen meedraaien.