De overheden en centrale banken hebben te veel doelstellingen sinds 2008, niet alleen zorgen voor lage inflatie en lage werkloosheid maar ook het voorkomen van een systeemcrisis bij banken, instorting van de asset economy en nog meer. In de tijd van Tinbergen zat de overheid met een oplosbaar probleem: twee zorgen (inflatie, werkloosheid) en twee knoppen om aan te draaien (fiscaal en monetair beleid).
Nu komt men knoppen tekort.
We moeten dus extra knoppen maken. De FED maakte er al een door straks als de banken te nijver krediet gaan verstrekken dan een stevige rente te vergoeden op overtollige bankreserves in plaats van op te grote schaal opgekochte leningen te verkopen (met bijvoorbeeld explosie van hypotheekrente als gevolg).
Een andere knop is een betere prikkelstructuur. Overheden moeten hervormen en dan kan de groei omhoog. Deregulering. Dat is de oplossing voor Europa.
De fiscale knop moet in twee knoppen veranderen: een knop voor goede tekorten (voor overheidsinvesteringen) en een knop voor slechte overheidstekorten (zoals uitkeringen (tsja, om dat slecht tekort te noemen...)). In de VS moeten de overheidsinvesteringen omhoog, dan komt de groei vanzelf terug en daalt schuld/BNP zelfs bij hoge overheidstekorten.
Maar de belangrijkste nieuwe knop moet de leverage tsaar worden: een instantie die voorkomt dat leverage te hoog wordt. Dat heeft de problemen na/in de kredietcrisis verveelvoudigd. Centrale banken die leverage > 10 niet toestonden (India, Canada, Australië) kwamen niet in problemen. Waar je >50 zag, was de ellende niet te overzien.
Bovenstaand plaatje geeft eigenlijk aan wat je zou moeten doen als overheid. Als de animal spirits zijn weggezonken zoals nu, dan moet de overheid met een behoorlijk tekort bijsturen. Als dan ook nog de relatieve opbrengsten van overheidsinvesteringen hoog zijn, dan moet je een enorm tekort hebben.
Dat enorme tekort is precies wat Krugman voorschrijft, maar hij gaat niet mee in het enorm investeren door de overheid in infrastructuur. Het pleidooi van Brock voor infrastructuur is sterker geworden door de steeds deplorabeler wordende infrastructuur in de VS. Nu begint men tegen kritische grenzen te lopen.
Woody heeft hierover met Krugman gesproken, de bijbehorende theoretische werken van Arrow/Kurz etc doorgenomen en Krugman daarmee wel theoretisch overtuigd, zo zei Woody. Maar toch wil Krugman het niet propageren. Het is onduidelijk of dit onwil is of angst om democraten tegen zich in te nemen, er dreigt dan namelijk meer uitgeven aan infrastructuur en minder aan uitkeringen in de huidige politieke verhoudingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten