Kuroda maakt de blits: Japanse geldhoeveelheid gaat verdubbelen

de aanloop

Na een decennialange val kwam de Japanse beurs ineens eind vorig jaar tot leven. De regering was gevallen en de LDP kwam terug aan de macht met een volkomen nieuw elan. A la Reagan (met Reaganomics) kwam Abe met Abenomics op de proppen.

De LDP won de Japanse verkiezingen met overmacht, werd zo sterk dat ze alles wat ze maar zouden willen eenvoudig door het parlement konden halen, wetten naar hartelust konden veranderen.

 

Reflatie is de boodschap van Abenomics en dat moet in de eerste plaats via een waanzinnig royaal monetair beleid van de Bank of Japan en in de tweede plaats met een enorm gat in de hand van de overheidsfinanciën.

Shirakawa kreeg het zo benauwd dat hij en enkele andere voorzichtige gouverneurs van de Bank of Japan het veld ruimden en Kuroda werd benoemd.

Er moet een inflatieverwachting van 2% komen, whatever it takes (in navolging van Draghi; deze woorden zijn erg populair geworden om aan te geven dat je een en ander echt van plan bent).

 

De markt ging steeds sterker geloven in het nieuwe elan. De beurs schoot omhoog en de yen omlaag. De inflatieverwachtingen vlogen omhoog en er is nu meer dan 1,5% ingeprijsd, voor sommige looptijden meer dan Duitse index linked bonds inprijzen. Desondanks kon de lange rente sterk dalen. Men geloofde wel dat de Bank of Japan heel wat meer lange obligaties zou gaan kopen dan het pad dat Shirakawa had uitgestippeld.

 
Vanmorgen viel het zorgvuldig opgebouwde monetaire beleid van Shirakawa aan diggelen. Hij wilde de geldhoeveelheid niet opblazen en vasthouden aan de oude normen. Hij hield vast aan de vertrouwde twee monetaire potjes: Rinban-gelden voor het kopen van de lange leningen en APP (Asset Purchase Program) voor de korte leningen. De omvang van die Riban-pot werd beperkt door de hoeveelheid geld in circulatie, dat was het maximum volgens de zelf opgelegde bank-note-rule. Meer JGB (staatsleningen) kon men in dat regiem niet kopen. Daarnaast mocht er van de Bank of Japan mondjesmaat gekocht worden in het kader van het APP. In de praktijk werden dat 2-3 jaars staatsleningen (dat maakte de exit van overdadig ruim monetair beleid gemakkelijk in de ogen van Shirakawa), maar in het APP mag men zelfs aandelen en REIT’s kopen. Een en ander had tot gevolg dat men geen lange staatsleningen kocht, terwijl de FED dat wel deed.

 Abe had in januari de Bank of Japan al voor het blok gezet en de bank (samen met de regering) moest tekenen voor een beleid van monetaire verruiming dat een gecontroleerde inflatieverwachting van 2% zo snel mogelijk moest bewerken. Het werd dus een soort wet, waarop je de instituties kunt aanspreken, niet de goede bedoeling van een paar individuele gouverneurs van o.a. de Bank of Japan. Dat bespoedigde het vertrek van Shirakawa.

Kuroda voegde de twee potjes Rinban en APP samen en in plaats van mondjesmaat te gaan kopen in 2014 kondigde hij aan de geldhoeveelheid te gaan verdubbelen en de duratie van de leningen van de Bank of Japan ook. Tevens gaf hij aan ook aandelen (ETF’s) te gaan kopen.

Het laatste stukje in blauw was de reactie van de obligatiemarkt vanmorgen op de plannen van Kuroda. In 2003 was de 30-jaars rente nog lager.

 Kuroda speelde het spel slim. In de voorafgaande week liet hij wat twijfel zaaien (zelfs Abe geloofde niet helemaal in 2% inflatie in 2014)of hij de opgeklopte verwachtingen wel waar kon maken.  Vanmorgen kwam hij met zijn all-in aanbod.