VBA en staatsobligaties

DeVereniging van Beleggingsanlisten hield afgelopen vrijdag een seminar over euro staatsobligaties. Een van de sprekers was Michiel de bruin, een collega van me. Zijn leukste plaatje was de ESG-score (hoe netjes zijn landen volgens de ESG-criteria zoals F&C dat meet) en de rente op staatsleningen. Hoe slechter landen zich houden aan de regels, des te hoger is de rente. Daaraan had je kunnen zien dat Ierland het zou gaan halen en dat Slovenië in problemen zou komen. Portugal is zorgelijk.  In een volgende post kom ik hier nog op terug.

Dan was er nog S&P dat de ratings moest verdedigen voor Europese overheden. S&P zit helemaal niet met of begrotingstekorten groter dan wel kleiner zijn dan 3%. Het moet geloofwaardig zijn dat een land op lange termijn aan zijn verplichtingen kan voldoen. De belangrijkste indicator is daarom de werkloosheid. Die zorgt ervoor dat regeringen worden weggestemd. Monti kreeg het voor elkaar dat de renteverschillen met Duitsland enorm terugliepen, maar dat leverde niets op bij de verkiezingen. Men stemt niet op de partij die de lopende rekening en rentevershillen doet herstellen, maar op de partij die de werkloosheid doet dalen (tenminste de kiezer denkt dat op basis van onmogelijke beloften).

Als laatste trad Wilders op, de agent van Financiën. Sinds kort in Den Haag,terwijl men sinds 1841 in Amsterdam zat. Toen was schuld/BNP 300% overigens. Hij liet een plaatje zien dat het voor de Nederlandse staat het beste was voor een looptijd van 7 jaar te lenen en dat steeds vast te houden. Men leent in looptijden van 3,5,10 en 30 jaar en gebruikt swaps om die 7 jaar looptijd voor elkaar te krijgen. De laatste tijd houdt men echter wat extra lange leningen aan, omdat dat beter is voor de nachtrust.
Impliciet gaf hij daarmee aan dat de belegger in 7-jaars leningen de domste belegger in obligaties is. De looptijd is behoorlijk lang en de rente nog steeds belachelijk laag.
De gebruikelijke vraag kwam weer: waarom komen er geen voor inflatie geïndexeerde leningen? Nee, dat vond men nog niet aantrekkelijk genoeg en men had niet duidelijk genoeg inflatie gerelateerde stijgende inkomsten, vooral niet in tijden van stagflatie.