Ik ben net naar het seminar van Deutsche Bank in het Concertgebouw geweest. Ze sponsoren dat flink. En ja hoor, de eerste spreker (Jim Reid) ging inderdaad zingen en had het steeds over de vergelijking met Phil Collins.
We maken ons veel te druk over taper van QE. Dat zit al veel te erg ingeprijsd. de Amerikaanse vijfjaars swaprente vijf jaar vooruit staat op 4,5%, een heel normaal niveau van de nodige jaren geleden.
Bovendien zijn er heel wat redenen waarom de FED uiterst voorzichtig moet omspringen met het verminderen van QE. Dat zal heel traag gebeuren en aan het eind van 2014 koopt men nog steeds leningen. Maar men moet wel stoppen. Men wil per se niet meer dan 70% van een staatslening hebben en dat wordt een probleem als je je zo concentreert op lange leningen over een jaar.
Met die groei in Amerika komt het wel goed volgend jaar. De fiscale verkrapping wordt eens stuk minder, meer dan bijna elk ander land in de wereld behalve Nederland (daar heb ik recent over geblogd, men is te negatief over de groei bij ons in 2014). Japan bezuinigt volgend jaar het meeste meer.
Overigens ook hier weer de stellige mening dat de FED altijd te optimistisch is met de voorspellingen voor de VS, maar men houdt toch vast aan een voorspelling die optimistischer is dan de FED. This time is different immers.
Net zoals bij het inprijzen van verwachte rentestijgingen van de FED in de toekomst, de markt overschat dat altijd.
De dollar wordt daardoor sterk volgens de valutaman (ook al omdat andere landen een zwakke valuta willen en de Japanners een beetje uitgekocht zijn met Franse staatsleningen met daardoor hun vergeleken met de fundamentals onzinnig lage rente).
Grondstoffen wordt niets volgend jaar, alleen sommige metalen die profiteren van de betere groei in China, de VS zullen het beter doen zoals aluminium. De meeste grondstoffen hebben last van de sterke dollar en hogere productie. Vooral bij olie lijkt dat het geval. Productie-uitval was groot in 2013 en zal in 2014 minder worden terwijl de olieproductie van Amerika maar door blijft groeien. Hij dekte zich in met zijn voorspelling van lagere olieprijzen dat dit eigenlijk niet kon, omdat de conensus op dezelfde prijs zit en altijd maar dan ook altijd te laag zat.
De correlatie van grondstoffenprijzen met aandelenkoersen zit in een vrije val.
Waar zit Reid (en niet alleen hij) het meeste over in: over de wegvallende liquiditeit op de kredietmarkt, vooral bij minder QE. Het is overigens nu wel ingeprijsd dat de rente op Emerging Market Debt veel hoger moet zijn dan bij oneindige QE, maar toch het is een zorg dat sommige credits niet meer kwijt te raken zijn als je dat zou willen. Gezien de lage groei in de wereld en de zeer lage defaults hoeft dat niet. In Japan had men na 1990 ook zeer weinig defaults dankzij overheidssturing, dus Japanachtige groei kan goed zijn voor credits.
Thomas Mayer had zij pessimistisch verhaal over Europa wat veranderd. De patiënt Europa is genezen van de ernstige hartkwaal, maar heeft nu een ongeneeslijke vorm van kanker opgelopen. De VS doet het normaal met groei door consumptie en investeringen en Japan dito. Europa heeft geen groei, de netto bijdrage van netto export werd ongedaan gemaakt door lagere consumptie, overheidsbezuinigingen (buiten Frankrijk) en lagere investeringen.
Die enorme bijdrage van netto export in Europa werpt zijn schaduw op Emerging Markets, de EM9 waaronder de fragile five. Die hebben enorme problemen met hun lopende rekening en, hij zei het niet, krijgen de doodstraf (misschien via uithongeren).
Een en ander leidt wel tot enorme extra monetaire stimulering van centrale banken, ook in 2014 en verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten