Inkomensongelijkheid wereldwijd omlaag, in het Westen omhoog

Inkomensongelijkheid begint snel hoger op de westerse politieke agenda te komen. Het staat nog niet bovenaan, daarvoor is de werkloosheid nog te hoog en de rente (als teken van deflatoire angsten en andere onzekerheden) nog te groot.
De Financial Times had er een aardig artikel over
Capitalism in search of balance http://www.ft.com/intl/cms/s/0/4a0b8168-6bc0-11e3-a216-00144feabdc0.html?siteedition=intl#axzz2oQFLW0Tj
en vooral ook

http://rogerpielkejr.blogspot.nl/2013/12/income-inequality-in-global-perspective.html

 legt een en ander goed uit.

Globalisatie heeft gezorgd voor nivellering van inkomens in de wereld. kapitaal kon overal ingezet worden en daardoor werd het ineens aantrekkelijk om het in bepaalde grote Emerging Markets neer te zetten. Dat was geweldig gunstig voor de mensen aldaar en dan vooral van de middenklasse. In het Westen werd juist de middenklasse geraakt.
Dat is een enigszins omstreden theorie. Die globale nivellering had al eeuwen geleden kunnen gebeuren (arbeid was al meer dan een eeuw goedkoop in Emerging Markets). Maar sinds de ICT-Revolutie en het effectief op gang komen van kapitalisme door de goede voorbeelden van Deng en Singapore kon globalisatie op gang komen met nivellering van de middenklassen in de wereld. De trend lijkt overigens enigszins op zijn retour door de opkomst van fracking en robotics. Daardoor is de VS weer aan het reindustrialiseren en in Duitsland en Japan is er nooit erg gedeindustrialiseerd.

Verder zijn de onderste twee plaatjes illustratief voor de problemen van de jongere generatie in de afgelopen vijftien jaar. Eerst werden ze gigantisch snel rijk, rond hun 30ste verdienden ze al even veel als de babyboomgeneratie op zijn top bij 50-55. Daarna gleden de nu dertigers en veertigers af, iets dat pas hoort te gebeuren rond 60. Dit is moeilijk te verteren: eerst ging het gigantisch goed en toen ineens gigantisch slecht. De jongere babyboomers doen het ook slechter dan de oudere gemiddeld, maar slecht hebben ze het niet mits ze niet te veel schulden hebben. En daar zit nog wat extra pijn bij de ongeveer veertigers: ze hebben veel meer schuld dan de generaties voor hen terwijl hun huizen plotseling geen overwaarde meer hebben in diverse landen (waaronder Nederland en in mindere mate de VS).

Hierboven een plaatje van de terugkeer van de textielindustrie in de VS uit de Wall Street Journal. Door de lagere rentekosten (valuta's van Opkomende Landen afdekken is duur), de nu eindelijk dure yuan en de relatief makkelijke verkrijgbaarheid van leningen en door de lagere grondstoffenkosten en transportkosten is produceren in de VS weer goedkoper.