De bovenstaande kaart is intrigerend. Je ziet een deel dat aan de kant van de Stille Oceaan ligt dat probeert via globalisering rijk te worden en een deel dat uitkijkt over de Atlantische Oceaan waar men een soort peronistische politiek wil bedrijven. Het groene deel is lid van de Trans Pacific Alliance en het rode deel is de Mercosur.
De groenen zagen een sterke groei van de export en het rode deel exporteert nauwelijks, alleen bepaalde grondstoffen.
In het WSJ artikel merkt men op dat Brazilië een soort Argentinië aan het worden is, Argentinië steeds meer op Venezuela begint te lijken en Venezuela het nieuwe Zimbabwe wordt (de oliewinning gaat sterk terugvallen en dan zakt Venezuela helemaal weg). In het rode deel wordt de verkiezingsgunst gekocht via grote begrotingstekorten, het drukken van geld en een afhoudende houding van het Westen en buitenlandse investeringen. Dit is wellicht een te hard oordeel over Brazilië.
Maar duidelijk is dat de groeivooruitzichten in het groene deel sterk aan het verbeteren zijn en dat je daar kansen hebt als belegger. De jeugd in de rode landen stemt voorlopig nog met grote overtuiging op leiders als Chavez, Roussef, Morales die niet besmet zijn met sympathieën voor het falende westerse model van na de kredietcrisis. Pas als de verschillen zo groot worden als tussen Noord en Zuid Korea gaat men wellicht anders denken in het rode deel. En Chili, de leider van het groene deel, daar wordt de regering weer zachter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten