Ter Veer en Ramses

Het is al weer bijna een jaar geleden dat Gerhard ter Veer overleed en tijd voor een update van een van zijn dreamings: Ramses

Ramses keek eens terug op wat zijn grootvader over hem schreef. Dat was in een boek van papier, zo ging dat nog in 2009. Hij zou misschien wel 100 jaar worden schreef zijn opa en vandaag was het inderdaad zo ver.

Wat mochten de mensen toen toch vroeg met pensioen. 65 jaar, ongelooflijk. En dat allemaal omdat Bismarck bepaald had dat je met 65 jaar wel een pensioenaanvulling van de staat mocht krijgen, want je gemiddelde verwachte levensduur was dan toch niet veel meer dan een jaar. Zo lagen de zaken aan het eind van de 19^de eeuw. Maar begin 21^ste eeuw had men toch beter moeten weten.

In die tijden kon je tot 2010 eerst nog met vervroegd pensioen, zelfs nog voor je 65^ste. Je kreeg dan vijf jaar salaris mee en je pensioen werd nog verder opgebouwd voor je als ware je nog in dienst. Volstrekt van den gekke als je er nu naar kijkt. Ik mocht ook vervroegd met pensioen, maar pas op mijn 82^ste in plaats van mijn 85^ste. Daar had ik voor moeten sparen, ik kreeg geen drie of zeven jaar salaris mee. Ik ben nu al 18 jaar met pensioen en hoop nog enkele jaren nog enigszins gezond te kunnen blijven. Alles gaat nu wel wat moeizamer, maar het kan nog en gelukkig helpt Juanita me goed, die is pas 96 en toen was ik ook nog heel wat viever.

Maar goed men kon toen nog niet weten dat de medische wetenschap zo rap zou voortschrijden en dat profeten als Kurzweil en Gray het bij het rechte eind hadden, al waren ze eerst als idiote fantasten afgedaan. Grappig eigenlijk dat het dieet van dokter Archibaldson een nog grotere invloed had op de extra levensduur in combinatie met verouderingsremmers zoals uitgevonden in 2032.

Daardoor heb ik op mijn honderdste nog de conditie die men vroeger gemiddeld op zijn tachtigste had.

De donkere dertiger jaren van de 21ste eeuw, de neergaande golf volgens mijn opa, heb ik goed doorstaan en de volgende neergaande golf van de jaren negentig wat minder die nog maar net achter de rug zijn.  Maar nu ben ik zo oud dat ik dat wel wel aan kan. Het is flink inleveren natuurlijk, maar in de jaren veertig en vijftig en zestig ben ik welgesteld geworden en dat ben ik nog steeds.