onenigheid binnen de FED over het te voeren beleid

Hilsenrath (WSJ

Fed's Rate Debate Looks Set to Heat Up)

was gedwongen te melden dat er onduidelijkheid was over het te voeren beleid binnen de FED. De haviken kunnen zich steeds moeilijker achter de duifachtige verhalen van Yellen stellen.
Yellen draait hierdoor wel enigszins bij richting het havikenkamp.
Ze kondigde aan QE een beetje eerder dan gedacht al in oktober te stoppen.
Ze heeft het al meer over financiële instabiliteit, al moet dat meer met macroprudential beleid bestreden worden.

In dezelfde Wall Street Journal liet men de FED gouverneur van Dallas Fisher uitgebreid aan het woord. Hij vindt dat de FED helemaal is doorgeschoten met het rentebeleid.

De FED kan niet snel genoeg beginnen met het verhogen van de rente en verkleinen van de balans. 3 redenen:

1.financial instability. Zelfs Yellen repte erover. Macroprudential is als een soort Maginotlinie: je kunt als je handig bent er gewoon langs lopen.

2. het gaat beter dan verwacht met de economie, goede groei werkgelegenheid, flinke daling werkloosheid en dan ook nog een stijgende inflatie. PCE stijgt sneller dan gedacht, nog niet een probleem maar als je zo lang wacht wordt dat het van zelf.

3. Je krijgt straks als FED naar je hoofd geslingerd: je wist toch dat de inflatie uit de hand ging lopen en je deed maar niets, zat gewoon te suffen.

Hij vindt dat de rente al dit jaar verhoogd moet worden en zo snel mogelijk de FED balans moet worden afgebouwd.
 Maar er is wel degelijk een kans dat in het rentebesluit meer van de haviken wordt opgenomen. Dan zou men weer kunnen gaan piekeren over financiële stabiliteit en waarom de rente zo veel lager is dan de dots van de FED. Als dat het geval is, weet je toch dat de FED even de rente omhoog praat, desnoods door de haviken meer ruim ban te geven.
Voorlopig daalde de rente verder.

El Erian

§  Bloomberg.com – Mohamed El-Erian: Don’t Be Fooled by the Fed’s Facade
Behind this comforting “steady as she goes” facade, Fed officials will be dealing with five complex and inter-related issues, the resolution of which will be months in the making:

1.    To what extent is the central bank’s policy approach increasing the risk of financial instability down the road? This question is preoccupying a growing number of regional Fed presidents.

2.    How much damage has the recession inflicted on the economy’s growth potential and its productivity, thus limiting the effectiveness of Fed policies?

3.    How quickly will this year’s faster-than-expected drop in the unemployment rate translate into wage gains, and will they undermine the Fed’s 2 percent inflation target?

4.    How should policy makers respond to a seemingly endless series of geopolitical shocks, the cumulative impact of which is getting harder to dismiss?

5.    By carrying the bulk of the economic-stimulus burden, does the Fed risk undermining the political and operational autonomy that is so critical to its effectiveness?