goed nieuws: waarom we tevreden kunnen zijn en ons meer moeten gaan richten op meevallende winstcijfers over het derde kwartaal

De notulen van de FED en de speech van Dudley, de na Yellen en Fischer meest  toonaangevende FED bestuurder maken duidelijk dat de FED nog lang een zeer ruim monetair beleid zal moeten voeren. Ja, het gaat beter dan verwacht met de werkloosheid en de Amerikaanse economie valt mee, maar er zijn nog te veel risico’s om een minder ruim monetair beleid te gaan voeren. De inflatie is te laag en het wordt steeds moeilijker voor centrale banken om het wegglijden naar beneden van de inflatieverwachtingen tegen te houden. De FED ziet dat steeds duidelijker en de sterke dollar is een nieuw risico voor te lage inflatie en voorkomt een te sterke groei in de VS. Nee, men wil de fout van te vroeg verkrappen uit 1937 niet nog een keer maken. Inflatie moet eerst wat duidelijker gaan stijgen voor je ook maar kunt denken aan normale verhogingen van de rente. De notulen gaven volgens Bianco aan dat de FED alleen nog maar op inflatie stuurt en zich niet in de war laat brengen door lagere werkloosheid. De lonen zullen iets gaan stijgen, maar lagere importprijzen, lagere olieprijzen en hogere productiviteitstijging kunnen zelfs voor een dalende inflatie zorgen. Obamacare zorgt kennelijk voor lagere stijging medische kosten (en daarmee arbeidskosten uiteindelijk) en daardoor is de huurstijging de enige belangrijke reden waarom de inflatie niet daalt in de VS.

De afgelopen weken hebben we een typische september/begin oktober terugslag op de beurzen gezien. Men moet de voorspellingen voor het jaar in overeenstemming brengen met de feiten tot dan toe en daardoor moest het IMF lagere groeivoorspellingen laten zien. De nieuwe voorspellingen laten helemaal geen extra somberheid zien, maar de pers bracht een en ander naar buiten of de wereld langzaam aan het vergaan was.

Het IMF vindt dat de wereldeconomie meer gestimuleerd moet worden (wie niet, er dreigt echt geen te hoge inflatie als er meer groei komt), is altijd extra bang dat de Opkomende Landen het te moeilijk krijgen en ziet een rol voor het Westen weggelegd om meer te consumeren en om meer in ontwikkelingslanden te investeren. Ze gaven aan dat bij de huidige rente meer investeren in infrastructuur een free lunch is. Ook dat is een waarheid als een koe. Amerika heeft heel veel extra investeringen nodig in te erg afgetakelde infrastructuur en ook in de eurozone heeft de bouw nodeloos veel te weinig te doen. Gewoon de EIB fors geld uit laten lenen voor infrastructuur met dat als onderpand en spreek dan af dat dit niet telt voor het begrotingstekort en schuld/BNP en presto, weg is de eurocrisis. [overigens: infrastructuur wordt via boekhoudregels nu aantrekkelijker gemaakt voor verzekeraars als langetermijnbelegging]

Gewoon wat meer QE en je hebt een nog zwakkere euro en daardoor een beetje extra inflatie. Even die Duitsers de oren wassen, maar die zijn er ook aan toe na al die slechte economische cijfers.

De lage olieprijzen helpen overigens de groei in de Eurozone en de VS en dat roept een halt toe aan verhalen dat de economische groei steeds verder verslechtert.

 

Overigens lieten al die nieuwe berekeningen van het IMF zien dat de Chinese economie op koopkrachtpariteit gemeten nu groter is dan de Amerikaanse. In dollars gemeten nog lang niet, maar toch, het is een teken dat de Opkomende Landen nu gewichtiger zijn geworden op de economische weegschaal dan het Westen.

 

De groei in de wereld is daardoor , door de Opkomende Landen zo’n groot gewicht te geven, China voorop, niet lager dan in de jaren tachtig of een groot deel van de jaren negentig.

We hebben bij gebrek aan data een hele week sombere verhalen gehad zonder dat die echt nieuwe zwakheden aan het licht brachten (even afgezien van het deflatieverhaal van Vernet van Goldman Sachs waar ik gisteren over blogde). Slechte Duitse cijfers, ja, maar deels kwamen die door moeizame correctie voor het seizoen en de slechte cijfers veroorzaken nu acties van de ECB en Duitsland.

De komende paar weken gaat de beurs kijken naar het cijferseizoen over het derde kwartaal in de VS en later ook in de rest van de wereld. Er is wat slecht nieuws vooruitgesneld, zoals altijd gebeurt (banken hebben grote hypotheekboetes opgelopen, de energie-aandelen kampen met de lage olieprijzen, er zal wat last komen van de sterke dollar in de VS). Daarna valt het cijferseizoen steeds mee. Dat gaat nu waarschijnlijk weer gebeuren.

 

Er komen steeds meer verhalen dat de Eurozone in een soort Japanscenario zit of in een jaren 30 scenario met de gouden eurostandaard. Die verhalen beginnen in de fase te komen waarin men er achter komt dat het Japanscenario niet zo erg is als afgeschilderd. De groei is lager door lagere groei van de (beroeps)bevolking, maar daardoor is er bij lagere groei eerder sprake van een redelijke groei per hoofd van de bevolking. Verder moet je rekening houden met de lagere inkomens van de 55-65-75+ bevolking. Daar komen er relatief steeds meer van. Maar je ziet dat het inkomen van 65+ per leeftijdcohort stijgt. Het neemt wel af naarmate je ouder wordt, maar het is beter dan vroeger. De inkomens per hoofd gecorrigeerd voor de leeftijd zijn nu ongeveer hetzelfde als vlak voor de kredietcrisis voor 20-55 jarigen, maar beter voor 65+. Toch meet je gemiddeld een daling van de inkomens door het grotere deel 65+ en kleiner deel 35-55 jarigen. Maar voor leeftijd gecorrigeerd is er dus vooruitgang. 1% economische groei nu is beter dan 2% tien jaar geleden.