de century portefeuile van Ritholtz versus de recent history portefeuille van

http://www.ritholtz.com/blog/2014/12/allweather-fail/
Ritholtz kwam in geweer naar aanleiding van het boek van Robbins Money:Master the game. Daarin komt Robbins op basis van de gesprekken met de meest gerenommeerde beleggers in de wereld en de ervaringen van de laatste jaren tot een portefeuille met heel veel vastrentende waarden en grondstoffen.
Robbins vindt dat een all weather portefeuille er ongeveer zo moet uitzien:

30 percent stocks

15 percent in seven- to 10-year Treasuries

40 percent in 20- to 25-year Treasuries

7.5 percent in gold

7.5 percent in commodities

Ritholtz houdt het liever bij een portefeuille die het de afgelopen 100 jaar beter deed en wil daar best $100.000 op zetten, een weddenschap dat zijn portefeuille het beter doet dan die van robbins (zowel qua opbrengst als Sharpe ratio).
Ritholtz denkt dan aan een portefeuille die er alsvolgt uitziet

20 percent total U.S stock market

5 percent U.S. REITs

5 percent U.S. small cap value

15 percent Pacific equities

15 percent European equities

10 percent U.S. TIPs

10 percent U.S. high yield corp bonds

20 percent U.S. total bond market

Dat is de klassieke 60 % aandelen/ 40% vastrentend die in Amerika de doorsnee rijke werkende man wordt aangesmeerd.
de portefeuille van Robbins is wat meer in de richting van wat Europese pensioenfondsen vinden dat het moet zijn volgens ALM-studies. Daar komen hoge gewichten uit voor vastrentende waarden en grondstoffen.

In Nederland hebben we te maken met het FTK, het financiële toetsingskader en dat werkt met verplichtingen gewaardeerd volgens de rente, maar aan het lange eind tegen een hogere rente omdat het ABP weigert het renterisico te matchen. Een en ander leidt tot enorme gewichten voor vastrentende waarden nog extra aangevuld met swaps om nog meer exposure naar de rente te hebben.
Dat heeft veel meer dan goud opgeleverd. Nederlandse pensioenfondsen hebben enorme rendementen gehad en dat met betrekkelijk lage gewichten voor aandelen in de portefeuille.
Het gevolg is dat pensioenfondsen in Nederland steenrijk zijn, maar zich straatarm moeten rekenen. Een rendement van ongeveer 20% in 2014 gaat toch leiden tot verlaging van de pensioenuitkeringen bij enkele fondsen.
Door de fratsen van Draghi, Kuroda en Yellen kan men niet meer tegen een acceptabele prijs een lijfrente kopen. Een zeker nominaal pensioen is bijna onbetaalbaar geworden.
Pensioenfondsen moeten volgens het regelingskader volgens de portefeuille van Robbins beleggen met als enige afwijking volgens de huidige inzichten dat grondstoffen verderfelijk zijn. Die gaan omlaag en veroorzaken dan een nog lagere rente en zijn bovendien te ingewikkeld. Nee, men komt dus uit op FTK portefeuille:
40% aandelen wereld, met 5% voor aandelen onroerend goed
60% langlopende vastrentende waarden (met voor de ondernemende pensioenfondsen 10% particuliere hypotheken).



Ik denk dat Ritholtz wel $1.000.000 wil inzetten dat zijn portefeuille de komende 20 jaar meer gaat opbrengen dan de FTK portefeuille met dat enorme gewicht voor lange vastrentende waarden.
Kan een Nederlands pensioenfonds zich dit permitteren? De afgelopen jaren zeker niet, maar het ABP deed het toch. De komende jaren lijkt me kansrijk om een portefeuille à la die van Ritholtz te proberen, met afgezwakt aandelenrisico via bijvoorbeeld converteerbare obligaties/ een optiestrategie. Maar het FTK is machtiger dan de beleggingsvisie. Het FTK was bovendien winnend en men is moegestreden om zich er te veel tegen te verzetten. Jongeren accepteren al dat ze geen volwaardig pensioen krijgen, want dat kan niet als je tegen 1% belegt.