Gaat QE werken in de eurozone?

We zagen allerlei bemoedigende signalen in de richting van meer groei in aantocht in de Eurozone. De beurzen liepen flink op (zelfs tegen een matig Wall Street in), de exportkansen stijgen door de daling van de euro, de inflatieverwachtingen liepen op en de rente in vooral de europeriferie daalde.

Duitsland lijkt de aangekondigde maatregelen te accepteren, er werden uit die hoek geen saboterende acties ondernomen. Vooruitlopende indicatoren als de ZEW op de IFO stegen recentelijk veel.

De kredietgroei lijkt gestimuleerd te worden. Banken als ING en Rabo willen niet staatsleningen verkopen om de negatieve rente op deposito’s bij de ECB te ontlopen, ze worden gedwongen iets anders met hun geld te doen: krediet verlenen. Er zal niet veel kredietgroei komen in de eurozone, maar de krimp is voorbij en daardoor wordt de groei van de kredietgroei die de economische groei bepaalt beter.

De economie krijgt een zetje op een moment dat er toch al enig herstel aan het komen was door de val van de olieprijzen, de lagere euro en opgespaarde vraag uit de recessie van 2011-2013.

Tegenwind uit de demografie blijft, overheden zetten de geldkraan nog niet open, maar misschien gaan zelfs overheden wat meer investeren in infrastructuur zoals Juncker terecht bepleit.

 Per saldo overheersen voorlopig de plussen. In plaats van een nieuwe geaborteerd herstel kan er nu een echt economisch herstel komen in de Eurozone, al zal het moeilijk zijn langdurig meer dan 2% groei te krijgen. Bij economisch herstel gaat uiteindelijk de rente omhoog en zal de ECB verlies gaan lijden, maar dat lijkt tilbaar. De hogere inflatie zal zoals het er nu naar uit ziet niet een last worden in de komende jaren, het zal heel moeilijk zijn voor de ECB meer dan 1,5% inflatie te creëren (dat lukt de Bank of Japan ook niet, terwijl die nog veel royaler is dan de ECB).