de maar niet knappende zeepbel in obligaties

Op 25 maart schreef Lukas Daalder in het Financieele Daglblad de column: de knappende zeepbel in obligaties.
Hij concludeert dat het geen zeepbel is, omdat de beleggers en vooral de particuliere beleggers niet euforisch zijn over hun beleggingen in obligaties. Niemand pocht op feestjes dat hij met langlopende obligaties tig procent rendement heeft gehaald. Geen enkele buurman van een succesvolle obligatiebelegger denkt, kom ik moet snel in langlopende obligaties gaan beleggen.
De lage rente is volledig de schuld van de centrale banken. Deze houden de touwtjes in handen van de obligatiemarkt. Zij gaan niet overstag en houden de rente laag.

Is dat verhaal dat het geen zeepbel is wel correct?

Nee, je hoort steeds meer een diep zuchten van beleggers die tegen beter weten doorgaan met beleggen in lange obligaties omdat het moet van de benchmark. Zo lang als ze zich aan de benchamrk houden, kunnen ze zich niet verzetten tegen de krachten die ze straks de afgrond in gaan sleuren. Een soort omgekeerde Vestia affaire dreigt. Als de rente flink gaat stijgen, kan geen enkele bestuurder zeggen dat dit onverwacht is gekomen. Net als na 2000 en in 2008 sleurde het trouw vasthouden aan de benchmark de fondsen de afgrond in. We hebben niet zo veel geleerd sindsdien.

ALM-studies zullen nu gaan aantonen dat je stapelgek bent met beleggen in lange obligaties tegen een rente van afgerond 0% als je invoert dat de rente fluctueert en niet al te negatief kan worden en vooral als je gaat invoeren als veronderstelling dat de lange rente richting de nominale groei van het BNP gaat (o, zo ouderwets hoor je centrale bankiers roepen, je lijkt Taylor wel die aan het piepen is dat Yellen zijn regel verkracht door uit te gaan van een normale reële rente van 0%)).

Waarom is er wel een zeepbel/

Deze keer zijn het niet de particulieren die op feestjes trots vertellen over hun internetaandelen, maar centrale bankiers die zich op de borst kloppen dat ze nog meer QE aan het doen zijn dan de buurman. O, ze zijn euforisch over wat ze doen met QE.

En dat is geen bubbel? Alleen maar als irrationele particulieren als gekken gekocht hebben? Centrale bankiers zijn nog veel irrationeler, maar kunnen het langer volhouden.

Krijgen zij straks met de mattenklopper? Uiteraard, zie de maestro Greenspan. De op een na machtigste man ter wereld in zijn tijd. O, wat is hij van zijn voetstuk gevallen. Stalin is er niets bij, maar ook Greenspan zal ooit wel net als Stalin gerehabiliteerd worden.

Irrational exuberance. Dat is nog te lief voor al die QE klaplopers.

Zonder blikken of blozen begin je overal te lezen dat de Bank of Japan al zijn gekochte staatsleningen gaat afstempelen (cancel). Dat gaat dan leiden tot enorme krimp van de geldhoeveelheid in Japan of juist hyperinflatie. Obligaties zonder rente zijn geen serieuze belegging meer.

Gaat de zeepbel morgen klappen? Nee, het kan nog een hele tijd duren. Maar wie aandelen in 1998 verkocht en met lede ogen de stijging tot 2000 aanzag was toch blij in 2003. Zo hoort het ook te gaan met de verkopers van lange veilige staatsobligaties over een jaar of vijf.