de hele dag ben ik bestookt met
rampzalige verhalen over China. Het gaat helemaal mis, na 2100 wonen er minder
dan 1 miljard mensen in China, heel wat minder dan in India en nauwelijks meer
dan in Nigeria volgens de voorspellingen van de Verenigde Naties.
De reden was de plotselinge
devaluatie van de Chinese munt de yuan of voor het buitenland de renminbi
vandaag met 1,9%.
De centrale bank hield stijf vol
dat dit niet bedoeld was om de export te bevorderen, maar om het verschil
tussen de diverse valutakoersen van de Chinese munt terug te brengen zodat de
munt meer voor vol aangezien wordt en een hoger gewicht krijgt bij het IMF in
de Special Drawing Rights.
(het zou natuurlijk wel goed uitkomen als de export wat gestimuleerd werd)
Men begon dapper te schrijven dat
het was zoals de centrale bank zei, maar dat het met China verkeerd zou aflopen
zoals ze recentelijk al zo hard rond getoeterd hadden.
Donald Trump had zijn analyse al
klaar: ‘They’re just destroying us. They keep devaluing their currency until
they get it right. They’re doing a big cut in the yuan, and that’s going to be
devastating for us.”
In plaats dat hij blij is dat China Amerika met te goedkope producten subsidieert en de rente laag houdt...
Mark Thoma had zoals gewoonlijk een degelijk verhaal over China http://economistsview.typepad.com/economistsview/2015/08/is-chinas-growth-miracle-over.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+EconomistsView+%28Economist%27s+View%29.
groei China
De beroepsbevolking gaat dalen, investeringen gaan afzwakken (capital) en met de productiviteitsgroei gaat het ook minder goed.
Het noodlot van China is dat de groei minstens net zo gaat afzwakken als in Japan en Korea toen ze in dezelfde fase zaten qua ontwikkeling. Dat zijn de meest gunstige voorbeelden, andere landen die opgeklommen waren tot de rijkdom van China nu vielen in de middle income trap.
China staat er slechter voor dan toen Japan qua demografie en schuldenpositie. De afzwakking moet harder gaan.
Een verschil kan zijn dat China een centraal geleide economie is. Vier Russen hebben bestudeerd dat onder Mao de productiviteit van de industrie goed was, het ging alleen maar fout met de landbouw en vrijheid. 4% groei moet mogelijk zijn als Xi overgaat tot een Mao-politiek. Mao deed het beter dan Stalin qua productiviteit van de industrie. Een luide roep dus om Xi nog meer als Mao te laten opereren, dan is 4% groei gegarandeerd, zeker op papier.
Premier Li stelt dat de cijfers van China soms niet even goed zijn en dat je je beter kunt vasthouden aan de productie van elektriciteit, cement, staal en vervoer over het spoor.
Morgan Stanley http://uk.businessinsider.com/chinas-economy-is-fragile-statistics-2015-8#ixzz3iUMG6Yen laat twee pijnpunten zien: de producentenprijzen dalen veel te hard, dat maakt het moeilijk om winst te maken (dit soort plaatjes zie je ook vaak bij Lombard Street). Schulden zijn veel te hard gestegen. Dat moet minder hard gaan. Allemaal zeer problematisch als je 7% groei wil creëren.
vooral dus als je beroepsbevolking gaat krimpen (het gaat niet hard, in de hongerjaren van Mao rond 1960 werden er weinig kinderen de wereld in gebracht).
Wikimedia Commons
MacQuarie had een huilverhaal over China http://uk.businessinsider.com/chinas-four-decade-miracle-ends-this-year-2015-8
Albert Edwards weet het nu zeker: de wereld is nu in deflatie gedompeld door China. De devaluatie is gekomen, zoals hij inderdaad voorspeld had en meer zal volgen. Dat heeft een deflatoire invloed op de VS en verminderd ook op Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten