Je kunt de stijging van de Amerikaanse koersen ook anders uitleggen, pessimistischer dan Piketty doet. In heel lange periodes ga je dat reële rendement van Piketty gewoon niet halen, zelfs niet als je alles in aandelen belegt.
Bij een dividendrendement van 2% op de S&P500 heb e 3% reële koersstijging nodig en die was er langdurig niet in de VS.
In 1890 stond de reële S&P500 even hoog als in 1949. Er was 70 jaar lang gemiddeld geen reële stijging van de aandelenkoersen geweest in Amerika en dat in een tijd dat de Amerikaanse beurs bijna de beste beurs ter wereld was.
Daarna krijg je een periode van 50 jaar waar de reële koersen enorm stegen. Eest kwam dit door de gouden voorspoedjaren na de Tweede Wereldoorlog met groeicijfers voor de westerse landen die nooit daarvoor en daarna gehaald zijn.
Na de inflatoire ramp van 1965-1982 komt er een nieuwe glorietijd voor aandelen met sterk stijgende waarderingen en mooie winststijging door afbrokkeling van het aandeel dat arbeid op kan eisen van het BNP.
De periode 1950-2000 was heel bijzonder, dat vindt Piketty overigens ook, vooral 1949-1982 waarin de ongelijkheid van inkomens afneemt, een volgens Piketty ongebruikelijke zaak, alleen mogelijk bij torenhoge economische groei en die zit er de komende decennia niet in (al was het maar vanwege de demografie).
Het zou heel goed kunnen dat we sinds 2000 in een zeer lange periode zijn terechtgekomen met gemiddeld geen stijging van de reële S&P. Volgens de kaart boven aan het blog duurt die periode tot minstens 2035. Wie weet wel 50 jaar.
Eris natuurlijk wel hoop dat je wel meer krijgt dan het dividendrendement door de inkoop van eigen aandelen. Reken daar maar niet op stelt de club van pessimisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten