samenvatting financieel economisch nieuws van de afgelopen week

En ineens kwam vanaf woensdag na weer een portie dalingen en gaps omlaag een herstel op de beurzen, met een nog krachtiger herstel voor olieprijzen.

 (via doug Short)

We hadden net de verhalen gehad dat je beter maar alles kunt verkopen en dat een en ander om duistere redenen nu net zo erg is als in 2008, ook al hebben de banken nu meer eigen vermogen, is er niets mis met de huizenmarkt, maar zijn de nieuwe zorgen uiteraard verschrikkelijk over desastreuze ontwikkelingen in China, olieprijzen en nog veel meer en dan zullen we nog door rampen verrast worden waarvan we het bestaan nu nog niet bevroeden. We worden overladen met verhalen over recessies, vooral door de hoge credit spreads, China en instortende olieprijzen.

Credit spreads in de VS staan gemiddeld op 255bp, terwijl volgens Sheets (morgan stanley) het gemiddelde tijdens een recessie sinds 1925 246bp was. De grondstoffensectoren zitten in recessie, maar de rest van de economie niet. Industriële productie daalde, maar ex energie niet. Markit PMI manufacturing verbaasde positief met stijging van 51,2 naar 52,7, maar Phillyfed was negatief. Er was geen recessie in de VS als de ISM non manufacturing (88% van de economie) boven 50 stond (nu 55,3) en ISM manufacturing staat dan meestal onder 43,1..

De winsten over het vierde kwartaal zijn niet zo slecht als gevreesd en de guidance is eveneens niet zo slecht als gevreesd (vorige week veel schrik door Intel). De huidige winsten in de VS zijn gezien de zeer lage groei en de sterke dollar, de in elkaar gestorte olieprijzen helemaal zo gek nog niet. De omzetten vallen ook niet tegen, iets dat in voorgaande kwartalen vaak anders was. De winst in de energiesector is totaal verdwenen, maar ex energie lijkt er een winstgroei van 6,7% (in het derde kwartaal was dit maar 2,5%)

De cijfers in China laten ook een doorgaande groei zien, zij het op een iets lager pitje.

De olieprijzen konden deze week niet alleen omlaag, maar ook omhoog. Al die sneeuw in de VS, een bitterkoud China is plotseling een stut onder de olieprijs.

Het blijft een Jekill, kill, kill and Hyde verhaal, met de centrale banken weer eens to the rescue. Draghi belooft weer van alles, de Bank of Japan moet ook iets doen en de FED kan komende week weer zich van een vriendelijke kant tonen (dit is onzeker).

De kans op een recessie in de VS is nog steeds heel laag volgens de indicatoren die ik volg, al is er wel een kleine verslechtering zichtbaar aan het worden. Een recessie in de VS moet hoofdzakelijk komen uit renteverhogingen van de FED die inflatie te hoog vinden (dat is nu toch echt niet het geval, integendeel) en belastingverhogingen/ overheidsbezuinigingen (nu ook niet het geval, integendeel want het is een verkiezingsjaar). Cijfers over de industrie en wereldhandel zijn slecht, de activiteiten in de havens aan de westkust van de VS laten minder handel zien. Als de voorraadcorrectie voorbij is, wordt dit wel beter en aandelenmarkten horen dat geduld op te brengen.

De kerninflatie in de VS was slechts 0,1% vorige maand, totale inflatie -0,1%. Initial claims voor werkloosheid waren 293.000, dat begint duidelijk op te lopen, maar het is nog steeds een laag aantal. Verkopen bestaande huizen trokken stevig aan na de plons van de maand ervoor. Housing starts waren aan de zwakke kant. Een en ander wijst op een doorgaande (maar niet verbeterende) steun van de huizenmarkt aan de economie. 

Europese cijfers zijn tegenwoordig niet zo belangrijk Markit PMI manufacturing daalde in Frankrijk en Duitsland. diensten bleven sterk, net als bijna overal.