De marmite crisis legt het inflatiegevaar door brexit bloot

Unilever trachtte de prijs van marmite met 10% te verhogen vanwege de daling van het pond,  maar dat ging zo maar niet. Tesco weigerde te betalen en zo verdween marmite, een smerig smakend goedje dat Engelsen en Australiërs graag op hun brood smeren. Iets gemaakt van gist. Nieuw Zeeland had al eerder zijn vegemite crisis en dreigde terug te moeten vallen op het Engelse marmite http://beleggenopdegolven.blogspot.nl/2012/03/marmageddon-treft-nieuw-zeeland.html.

Marmite raakt het sentiment en Unilever verloor de publiciteitsoorlog. Men mag geen marmite van de Engelsen afpakken. Misschien niet geheel toevallig maken de Schotten nu ernst van een referendum om Engeland te verlaten om zo in de Europese Unie te kunnen blijven. De marmite crisis komt hard aan en men beseft dat een lager pond consequenties begint te hebben.

De brexiteers zeggen dat het sneller dan gedacht de goede kant op gaat met Engeland. De export zal sterk groeien en herindustrialisatie komt dan op gang. De herbalancering uit de niets producerende dienstensector naar de wel producerende industrie zal een zegen zijn, hoopt men tegen alle economische logica in. Londen gaat zwaar geraakt worden en de industrie zal vertraagd maar beperkt gaan profiteren van het lagere pond.

De remainers en remoaners zien met lede ogen aan dat de angsten van het remain kamp meer uitkomen dan de beloftes van het leave kamp.

project fear beloofde vier dingen:

1) Pond zou devalueren - Uitgekomen

2) meer inflatie – gebeurt, maar men had niet gedacht dat dit zou gebeuren met lege schappen in de winkels zoals in mislukte sociale heilstaten

3] Recessie- dat is nog niet gebeurd, maar van uitstel komt niet zeker afstel

4] De hypotheekrente zou stijgen- aanvankelijk was er rentedaling, maar nu rentestijging door hogere inflatieverwachting

3 van de vier angsten liijken uit te komen end at voordat artikel 50 in werking is gesteld

Brexiteers beloofden

-men zou 350 miljoen pond per week besparen door niet aan EU te betalen (niet gebeurd, onzin getal gebleken)

-Men zou snel en eenvoudig handelsverdragen sluiten met in de eerste plaats de VS maar ook andere landen. Nee dus

-De EU zou een schappelijke deal geven vanwege het tekort op de lopende rekening van het VK met de EU- onwaarschijnlijk

De Brexit loopt dus niet over rozen en dat terwijl de economische groei niet terugviel omdat men nog steeds in de EU zit en nog niet te maken heeft met handelsmaatregelen.

Het is door de val van het pond duidelijk dat de financiering van het tekort op de lopende rekening van 6% van het BNP niet meer lukt, nu het animo om in Londen te investeren weg is gezakt.

En inflatie, dat is altijd al een zwak punt geweest van Engeland. Het pond kwam  uit de Tweede Wereldoorlog op 12 gulden en is nu nog 2,40 waard (€ 1,10). Die daling lijkt gewoon door te gaan dankzij brexit.

Enige reacties op de marmite crisis

·         They laughed when I changed all my GBP into Marmite. They're not laughing now

·         I wouldn't be inclined to bet on whether Britain could survive without Marmite. Marmite is arguably more British than tea; other countries drink milky black tea, almost no-one else in the world has Marmite on toast for breakfast

Uit FT

·         We have received the following heart-wrenching dispatch from our correspondent in the future:

·         “Somewhere in England, October 13, 2019: Dear Friend, This is the last time you will hear from me. My pursuers are very close to the derelict Tesco Express where I am hiding. They will find and kill me. Not for gold, petrol or bread, but for something now infinitely more precious: a small pot of Marmite.

·         “When the Great Shortage of Fast-Moving Consumer Goods started three years ago, we all thought it would be temporary. We imagined Unilever would soften its demand for a 10 per cent price increase for such life-sustaining products as I Can’t Believe It’s Not Butter.

·         “Sure, the pound had dropped 16 per cent following the Brexit vote. But many of the products were actually made in the UK. Some of us even joked — a joke that ultimately was on us — about the irony of supermarket chains such as Tesco getting chiselled by their suppliers for a change.

·         “We were in denial. Big companies were only prepared to absorb forex moves so long as currencies fluctuated around an accepted equilibrium, such as £1=$1.5. Unilever’s price hike signalled that sterling had permanently derated against the dollar and the euro, the currency in which the Anglo-Dutch group reported its results.

·         “Unilever manufactured here. But international trade denominated in dollars set prices for many ingredients, including scarce Madagascan yeast for Marmite and the Russian radioactive waste used in Pot Noodles.

·         “It was the start of unaffordable price increases for consumers who for decades had known only deflation. It was the end of equity markets where even domestically-focused stocks, thanks to quantitative easing, traded at 16 times earnings.

·         “The UK stumbled through a hard Brexit as Boris Johnson mounted a one-man demonstration outside the home of Unilever boss Paul Polman. The government tried tilting the economy towards exports. Some citizens were assigned to whittling souvenirs for Chinese tourists. Others produced an ersatz version of Marmite distilled from the tears of David Davis and Liam Fox. But this never delivered the tangy high of the genuine article.

·         “After civil order collapsed, a few settlements survived behind their razor wire, including the Solihull Land Rover plant and the Barbour factory at South Shields. Like remaining stocks of Marmite, they were too thinly spread. When a chopper evacuated the last euro securities trader from the roof of JPMorgan at Canary Wharf, we waved goodbye to the last of us who could still afford such smuggled luxuries as Lynx deodorant and Domestos.

·         “I hear my persecutors approaching. They will take my Marmite when they prise it from my cold, dead fingers. The narrow victory for Leave in the 2016 referendum made me think Brexit resembled my favourite spread: people either loved it or they hated it.

·         “In retrospect, leaving the EU has been a lot less popular than that. Adieu!”

·         jonathan.guthrie@ft.com