nog een keer Blackrock: Jean Boivin: bedrijfsleven mag meer schulden maken, consument kan veel meer schulden maken. waar zijn we in de cyclus

Bij het schrijven van mijn vorige blogpost realiseerde ik me niet dat ik tijdens het bezoek voor een klant aan Londen aan Blackrock donderdag we zouden gaan spreken met Jean Boivin, hoofdscribent van vet verhaal uit de vorige blogpost ( https://www.blackrock.com/investing/literature/whitepaper/bii-global-macro-outlook-may-2017.pdf  ).
Ik nam mee uit het schriftelijke verhaal dat ik juist tevoren had gelezen dat de hoofdzaak was dat het bedrijfsleven te veel schulden aan het maken is in de VS om een flinke rentestijging goed door te komen en dat het met de consument nog goed gaat, die kan zich nog meer in de schuld steken, met name voor het huis of via hogere hypotheek (mortgage equity withdrawal). D.w.z. de cyclus in de VS is nog steeds niet afgelopen.
Overigens is de schuld van het Amerikaanse bedrijfsleven nog niet zorgwekkend, al helemaal niet als de rente maar weinig zou stijgen.

Jean Boivin legde iets andere aandachtspunten dan ik dacht.

De val van de inflatieverwachtingen veroorzaakte overpessimisme over groei en inflatie. Een deel van de daling is goed te verklaren uit de daling van de grondstoffenprijzen, maar een deel komt door meer geloof in blijvend lage groei en inflatie (Secular Stagnation). Men gaf met name de moed op dat monetair beleid nog iets goed kon doen voor inflatie (en groei).Men zag monetair beleid de controle verliezen over groei en inflatie. De groei is al jaren zo laag geweest en dat bij nooit eerder gezien ruim monetair beleid en goede groei van de werkgelegenheid. Wat moet dat wel niet betekenen als monetair beleid niet langer bijdraagt aan de groei en de groei van de werkgelegenheid door de lage werkloosheid moet terugvallen?  Geen Goldilocks en plof deden de inflatieverwachtingen. 

Onderstaand plaatje (dat niet in het aangegeven verhaal staat), geeft het verband aan tussen soft data en hard data. Dat is de laatste manden en onuitputtelijke bron van discussie. Waarom is het verschil zo groot en wie heeft gelijk? De soft dat die zo sterk waren of de hard data die zo achterbleven.

Het plaatje van Boivin geeft aan dat de soft data de laatste jaren achter bleven bij de hard data en pas recent er weer een aansluiting kwam. Dat achterblijven van soft data bij hard data verliep in grote lijnen als bij het bovenste plaatje van de inflatieverwachtingen. Dat laatste was een eye-opener voor me, dat verband.

We zagen een flink herstel van de inflatieverwachtingen door geloof in reflatie via o.a. Trump met recent een correctie daar op. In lijn met het verhaal van Boivin is de economische cyclus in de VS nog lang niet in de down fase, niet eens in de fase van oververhitting (dat is discutabel volgens velen). Daarom zullen inflatieverwachtingen herstellen en soft dat en hard data goed blijven voorlopig. 

(de oranje blokjes (elk een kwartaal aangevend) stoppen ongeveer een à twee jaar voor de fase van potential (growth) tot peak (van de cyclus); dat is omdat Boivin nog behoorlijk wat 'slack' in de economie ziet, de consument nog heel wat schulden kan maken, het dus goed zit met consumptie en huizenmarkt en het bedrijfsleven nog niet aan het overinvesteren is.)

Laten we hopen dat hij gelijk heeft. Ik ben het grotendeels met hem eens, maar dat is helaas geen garantie dat het echt zo zal gaan.