De laatste weken begint men meer te
schrijven over een recessie in de VS over een onduidelijk lang wegge periode,
langer dan een jaar maar waarschijnlijk korter dan drie jaar.
Die hogere recessiekans wordt
hoofdzakelijk afgeleid uit de rentecurve. Die is behoorlijk vlak geworden en de
FED orakelt dat men uit is op een hogere reële korte rente en dat betekent
meestal een nog vlakkere rentecurve, tenzij men meer in inflatoire groei gaat
geloven in plaats van stagnatie of stagflatie.
Zoals gewoonlijk schrijft men dat door
de huidige omstandigheden een omgekeerde rentestructuur niet zo duidelijk een
recessie aangeeft.
De FED is nog niet uit op een recessie
en voorlopig klopt dat ook.
Hoe kan dat veranderen?
1. De belastingverlagingen worden een groot succes met
hogere groei van vooral de investeringen. In 2019 gaat de overheid ook meer
investeren in infrastructuur.
2. De handelsoorlog leidt tot problemen, minder export en
meer inflatie. Minder wereldhandel per definitie, zoals de populisten
favoriseren. Wellicht hogere looninflatie, zeer wellicht juist voor de lagere
inkomens in het Westen en ten koste van de lage inkomens in de arme landen.
3. China zwakt meer af doordat men schuldvorming remt. Dat
zou groei onder 6,5% mogen brengen. Het lijkt er niet op dat men de groei echt
onder 6,5% wil toestaan. Men is zeer beducht voor sociale onrust en die
ontstaat als er veel meer groei is in de grootste steden dan elders. Men
stimuleert nu de groei van de tweede rang steden en dat zorgt voor meer groei
dan westerse economen uit hun pen konden schrijven.
Is dat erg voor beurzen?
bear flattening, dat hebben we nu, was gemiddeld niet slecht
Morgan Stanley is behoorlijk bearish bij het indelen van de cyclus. Dan hebben we niets moois van betekenis meer te verwachten in deze cyclus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten