De week begon met bibbers over de
handelsoorlog en eindigde met tevredenheid over de fundamentals en meer hoop op
een niet al te erg uit de hand lopen van de handelsoorlog.
Men is nog bezig met het overbieden
van elkaar met hoe veel tarieven men zou kunnen heffen. Juncker pochte wel $300
miljard als de auto-industrie wordt geraakt en Trump verhoogde de inzet voor
China naar $500 miljard. Xi gebruikte ook wat krachttermen.
De Europese auto-industrie zit te
zweten en wil dolgraag concessies doe, importheffingen afschaffen. Lobbyisten
hebben overwerk bij Trump c.s. China moet weer anders aangepakt worden, met
achterkamertjespolitiek die Navarro niet machtig is maar waar Mnuchin in
uitblinkt. China lijkt wat gas terug te nemen, men lijkt even uit gedevalueerd,
gaat geen Amerikaanse staatsleningen op grote schaal verkopen, versoepelt het
monetaire beleid. Amerikaanse merken hebben het plotseling moeilijk in China,
zo laat men niet zo subtiel weten. Maar China kan de heffingen van Trump niet
lang meer één op één vergelden en dat weet men. Men kan op eigen kracht made in
China 2025 bereiken, is niet meer af te stoppen door Amerika, laat staan
Europa.
Obrador won met overmacht de
Mexicaanse verkiezingen en begon meteen de kapitaalmarkten gerust te stellen.
Over Nafta wil hij best praten. Meer een soort (Braziliaanse) Lula dan een
gevaarlijke linkse populist. De Mexicaanse peso herstelde en de beurs ook. Dictators
liggen goed, de winst van Erdogan zorgde ook voor een beetje opluchting.
Zoals Noord Korea het al zegt, Amerika
hanteert gangstermethodes en wil zijn kernwapens maar niet opgeven. Gelukkig
wil Noord Korea dat ook niet, zodat er nog één land is dat zich kan verzetten
tegen dit land dat wetgeving ter voorkoming van veel te veel opwarming van de
aarde zo saboteert.
Het economische nieuws was zeer goed.
De PMI’s waren ongeveer als verwacht, iets sterkere gang van zaken in de
dienstensector, maar wel een beperkte afzwakking van de industrie in Europa. De
ISM zowel van industrie als diensten was verrassend sterk in de VS. Vooral import en supplier deliveries.
De groei van de werkgelegenheid was in
de VS duidelijk sterker dan verwacht met ook nog kleine opwaartse herzieningen.
Op jaarbasis trekt de groei van de werkgelegenheid nu weer aan, iets dat niet
past bij een nakend einde van de cyclus. Toch is de rentecurve verder vervlakt,
iets dat het einde van de cyclus als duidelijkste indicator inprijst (wel na
minstens een jaar).
De loongroei was slechts 0,2% waar
0,3% verwacht werd. De werkloosheid liep iets op, omdat meer mensen zich tot de
arbeidsmarkt rekenden, weer hoop kregen op een baan. De participatiegraad steeg
een sterke 0,2%..
Meer nieuwe orders. Iets tegenvallende
bouwactiviteit. Het handelstekort nam af door meer export en iets minder groei
import (olie is minder nodig).
Meer groei, minder inflatie is
behoorlijk Goldilocks. Het nijvere winst nemen op de grote tech winnaars sloeg
weer om in bijkopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten