samenvatting financieel economisch nieuws van de afgelopen week

In het kader van global warming wil Juncker permanente zomertijd invoeren in Europa, gesteund door peilingen o.a. steunend op veel aanhangers van AfD die deze tijden die door Hitler werden ingevoerd weer terug te brengen.

Amerika en Mexico berichtten dat ze een nog niet gespecificeerd verdrag hebben ter verbetering van Nafta. Canada zou voor vrijdag ook hier op onduidelijke manier in meegaan, maar een en ander lijkt niet geheel onverwachts meer tijd nodig te hebben. Canada mag ophoepelen uit de Nafta van Trump en als het congres te veel mort, heft hij zelf wel die in zijn ogen onzalige Nafta op.

Trump zette de voorbereidingen echt in gang om heffingen op $ 200 miljard op Chinese exporten te gaan uitwerken. Markten vertrouwden Turkije weer wat minder en ook de Italiaanse rente ging verder omhoog (verlaging rating door Fitch o.a.) ondanks goed bedoelde woorden van hun minister van financiën dat ze zich enigszins aan de Europese begrotingsregels zouden gaan houden, ook al hebben ze bij de verkiezingen uitgaven en belastingverlagingen goed voor ruim 5% vergroting van het begrotingstekort beloofd.

De S&P500 kon all time highs zetten tot en met woensdag, maar moest door Turkije en handelszorgen over China weer wat van de koerswinst inleveren.

 De Argentijnse peso zakte verder door de grond, het prijzen van het nieuwe beleid (rente verhoogd naar 60%) door het IMF hielp (nog) niet.

Het Amerikaanse consumentenvertrouwen zette nieuwe hoogtepunten voor de cyclus, maar dit doet de angst voor een top toenemen (want daarna gleed men via neerwaartse sprongen meestal af naar een recessie).

(plaatje Mislinsky)

In de VS werd de groei over het tweede kwartaal bijgesteld van 4,1 naar 4,2%. Persoonlijk inkomen over juli steeg 0,3% (0,4% verwacht), idem voor uitgaven.

Pending home sales daalden, de zwakke cijfers over de huizenmarkt bevestigend, al lijkt er beslist nog geen neerwaartse trend.

PCE kerninflatie (het lievelingscijfer voor inflatie van de FED) steeg naar 2% op jaarbasis.

In China viel de (door de overheid gedicteerde) PMI mee.

Inflatie in de EU daalde van 2,1 naar 2%. Werkloosheid bleef stabiel op 8,2% ook al zaten er minder mensen zonder werk.