De afgelopen week daalden de beurzen
op de stijgende rente, maar volgens de gangbare theorieën zouden beurzen nog
moeten stijgen bij een stijgende rente, omdat de rente nog steeds te laag is en
te veel naargeestige groei uitstraalt.
Het onderstaande plaatje is van JP Morgan
maar iets bewerkt wordt dit verband ook
getoond bij de presentaties over de Beleggingsnota 2019.
Ik trek er lijnen in die mijn
interpretatie aangeeft.
Als de rente te laag is en te lage
groei en te hoog risico op deflatie aangeeft, dan hoort er een positief verband
te zijn tussen beurzen en rente (negatief verband tussen aandelen en obligaties,
want obligaties gaan naar beneden als de rente stijgt). Dit geldt voor 10 jaars
rentes.in de VS van beneden 2,75-3%
Als de rente (te) hoog is en een te
hoog risico op inflatie aangeeft, dan hoort er een negatief verband te zijn
tussen rente en aandelen (positief voor correlatie van aandelen met obligaties).
Dit is bij rentes boven 4,5-5%.
Daartussenin zit een range voor de
rente waarbij de correlatie tussen rente en obligaties gemiddeld snel afneemt.
In die fase zitten we nu kennelijk.
Het verband hoort nog positief te
zijn, want er is nog geen echt inflatierisico en de rente is nog zo laag dat
het de schuldenlast van het bedrijfsleven ondraaglijker maakt.
In bepaalde tijden is de correlatie
anders dan het gemiddelde verhaal. Een betere economie met hogere rente, dat is
gunstig voor aandelen. Maar een hogere rente zonder dat de economische
vooruitzichten verbeteren, dat is slecht voor aandelen.
Dat gebeurde begin dit jaar en ook
afgelopen week, ook al was het economische nieuws in de VS nog behoorlijk goed.
Maar de rente steeg ook om redenen die niet opborrelden uit goede economische
cijfers, zoals uitlatingen van Powell dat de rente verder omhoog moet omdat hij
deflatieangst laat varen en een beetje bang begint te worden voor (loon) inflatie
en pensioenfondsen die om fiscale redenen even wat minder kopen na extra hun
best gedaan te hebben tot half september.
Die tijdelijke redenen, die zouden
moeten verdwijnen, doen vermoeden dat de correlatie tussen rente en aandelen
nog positief is, d.w.z. dat een stijging van de rente nog steeds samengaat met
een zonnigere kijk op de toekomst, vooral een stijging is van de reële rente.
Credit Suisse heeft eerder dit jaar
met plaatjes gesuggereerd dat bij 3,5% rente het verband tussen rente en
aandelen VS niet langer positief is, mede door de daling van de aandelenkoersen
na januari.
Dat was niet zo overtuigend. De
theorie zegt dat als je an kunt geven dat er een inflatieprobleem is, dat je
dan een negatief verband tussen rente en aandelen kunt verwachten en dat
inflatieprobleem is er nu nog niet. Dat kan komen als de looninflatie aantrekt
en de productiviteitsstijging die acceleratie niet of onvoldoende volgt. Dat
kan gebeuren, maar de huidige cijfers geven dat niet aan. De inflatie op jaarbasis
zwakt zelfs wat af en die trend lijkt tot minstens januari 2019 voort te duren.
Je leest weer verhalen dat de krapte op de arbeidsmarkt tot én meer
loonstijging én meer productiviteitsgroei zal leiden.
Scott Grannis meent ook dat aandelenbeurzen moeten stijgen omdat de rente stijgt vanwege betere economische vooruitzichten http://scottgrannis.blogspot.com/2018/10/interest-rates-are-rising-because.html
Er is geen omgekeerde rentecurve, liquiditeit is nog steeds overvloedig.
De rente is behoorlijk in lijn met wat de groei aangeeft. We zitten nu op ongeveer 3% groei en niet de vertrouwde 2% van 2011-2017. Als men gaat geloven in 4% groei door Trump kan de rente zelfs naar 4-5% zonder dat de beurzen pijn hoeven te lijden. Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Veel meer groei dan 3% zit er voorlopig niet in en dat zou betekenen dat de rente niet veel op zou moeten lopen vanaf hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten