Overpeinzingen

Het macroplaatje heet een knauw gekregen door wegzakkend vertrouwen (grotendeels door de beursval eind 2018) en tegenvallende vraag uit China (deels door de handelsoorlog).

Sinds kerstmis is er een V-herstel en zoiets komt niet zo vaak voor als einde van een (bijna) bear markt. Die van de vier keer ongeveer worden de bodems dan terug getest en dat zou nu opnieuw kunnen gebeuren. Het 40 weeks gemiddelde wordt vaak aangegrepen voor zo’n afmars (die niet diep hoeft te zijn als centrale banken snel, op tijd, te hulp komen).

Voor mij is het afvlakken van het investeringsherstel sinds 2016 het meest teleurstellend. De investeringscyclus is jong maar zit nu al in zwaar weer.

De gevolgen van de handelsoorlog lijken te zijn onderschat. In eerste instantie hoort dit de Amerikaanse economie niet te raken. Maar het raakt de Chinese wel hard en door de afnemende vraag daardoor uit China krijg je minder groei in Europa en Azië. En dat raakt dan uiteindelijk weer wel de VS. En dat bevalt de FED helemaal niet en wordt als belangrijke reden ingezet om het monetair beleid niet als gepland verder te verkrappen.

De FED is voorzichtiger en nu gaan we waarschijnlijk de macrocijfers zien waarom de FED voorzichtiger is geworden. Tegenvallende groei op korte termijn en minder pricing power.

Dalende winstmarges en tegenvallende omzetgroei.

(bron Bianco. Die waarschuwt al een tijdje dat de winsten gaan tegenvallen)

In de VS zie je consensus winstverwachtingen hard dalen die voor het eerste kwartaal van 2019 liggen nu onder die van 2018. Een van de redenen is dat de dollar nu sterker is en de omzet in dollars in het buitenland daardoor daalt. De andere is tegenvallende export. Winstmarges worden geraakt door afnemende groei, hogere loonkosten en dat export en investeringen nu minder groeien dan het BNP.

Als beurzen niet door deze hopelijk tijdelijke zwakte heen kunnen kijken, wordt verder herstel van de koersen moeilijk.

Meer liquiditeit is het wondermiddel dan, maar dat lijkt nu nog niet te gebeuren. De FED verkort nog steeds de balans, de ECB verlengt niet meer. Het begrotingstekort loopt op in de VS en het buitenland zit in een soort kopersstaking om lange leningen te kopen. Het valutarisico afdekken wordt te duur gevonden. Gelukkig voor Treasury is er een bijna onverzadigbare, groeiende honger vanuit Amerika zelf om langlopende staatsleningen te kopen. Maar dat laat minder over voor het kopen van aandelen. De insiders verkopen ook weer meer. Er worden nog steeds veel aandelen ingekocht, maar minder dan in 2018 en het lijkt prudent voor veel bedrijven om minder in te kopen.

Liquiditeit wordt de laatste maanden geholpen door China. De yuan is sterker geworden. Maar gaat men hiermee door, als er een handelsdeal bereikt is? Men heeft zo veel moeite om de schuldopbouw minder snel te maken en dat wil de PBoC niet opgeven. Het moet in de handelsoorlog, maar in tijden van vrede?

Beurzen moeten aanwijzingen zien dat het beter gaat met de economie, ofwel een sterkere yuan, koperprijs en olieprijs (niet door onverwachte productiebeperkingen). Of de FED moet aangeven de rente te verlagen en weer aan QE te denken.