De beurzen wilden voor het eerst dit
jaar niet verder omhoog. Men werd een beetje minder blij met de nakende
handelsdeal. Deze is niet zo nakend en Xi wil pas een afspraakje maken met
Trump als alles rond is en dat is het kennelijk nog lang niet. Geen ultimatum
zoals die arme Kim overkwam, want in Azië is men niet zo van nee-zeggen.
De macrocijfers waren slecht, met als
lichtpuntje de dienstensector in diverse landen waaronder de VS (ISM non
manufacturing mooi omhoog).
De markten kregen een kleine hartverzakking
van de slechte Chinese handelscijfers, maar deze lijken enigszins vertekend
door het Chinese nieuwjaar. Het Amerikaanse handelstekort verslechterde meer
dan verwacht over december en dat bij snel stijgende olieproductie.
Het eerste kwartaal belooft mondiaal
zeer zwak te worden. Amerika sluit zich deze keer aan bij het zwakke Europa en
het kwakkelende Azië.
De waarschuwingen voor een recessie
zijn de laatste weken steeds luider geworden. Eerst was er alleen maar de
vlakke rentecurve, voor sommige stukken zelfs invers in de VS, maar nu zijn er
enige signalen bijgekomen. Initial claims voor werkloosheid hebben hun dal
bereikt, de winstmarges hun top en met autoverkopen gaat et niet goed. Het
sentiment van midden- en kleinbedrijf in de VS, NFIB, heeft ook zijn top gezet.
Het beste nieuws is nu geweest voor de arbeidsmarkt, de winsten en het
vertrouwen. Dat bevestigt dat we laat in de cyclus zitten.
China leidt de wereld en dan vooral de
PMI’s en de geldgroei M1 en dat wijst op nog meer zwakte in het tweede
kwartaal. Delen van de eurozone dreigen in recessie te komen, waaronder
Duitsland, Frankrijk en Italië (dat laatste land zit al in recessie).
De groei in de VS zwakt af, kan zich
niet langer aan de malaise in de wereld onttrekken nu de fiscale impulsen minder
worden. Dat hoeft nog geen recessie te betekenen, maar het is wel slecht voor
winstgroei. Hogere loonstijging en lagere productiviteitsstijging maakt lagere
winstmarges. De sterke dollar helpt de resultaten in de VS ook niet.
Alle hoop is gevestigd op fiscale
verruiming van Trump voor het verkiezingsjaar, maar de kans hierop smelt weg.
Democraten weten niet goed wat ze willen en wat ze willen is veel te duur. Men
is te veel bezig met het aanvallen van Trump en promoten van voorlopig
onhaalbare voorstellen over klimaat en gezondheidszorg met name. Er is nog geen
begin gemaakt met concrete plannen voor investeringen in de infrastructuur. Dat
betekent dat deze te laat gaan komen voor de verkiezingen. Alleen private
infrastructuurinvesteringen gaan goed, o.a. nodig om de enorme olievloed te
transporteren. Het begrotingstekort is zo groot geworden dat er geen geld is
voor nieuwe wensen zo lang de economie niet in recessie is. Het zal nog een
hele klus voor Trump worden om de defensie-uitgaven op peil te houden want de
automatische piloot (sequester) zet hier vanaf half 2019 het mes in. Trump moet
zich verdedigen tegen impeachment en loopt achterstand op bij plannen maken
voor economische stimulering, voor het opzetten van bijvoorbeeld een
infrastructuurbank. Democraten weten dat ze een slechte economie nodig hebben
anders gaat hun waarschijnlijk zeer linkse kandidaat de verkiezingen niet
winnen van Trump. Geen reden voor democraten om mee te werken aan stimulering
van de economie volgens republikeins recept. De republikeinen willen absoluut
niet werken volgens democratisch recept en voilà, daar is de stagnatie.
Dat klinkt allemaal niet zo heel erg bevorderlijk
voor hogere koerswinstverhoudingen op korte termijn, ook al doen Powell en
adjudant Williams nog zo lief. De markt is een soort rupsje nooit genoeg en wil
nu al QE, lagere rente, concrete plannen voor stimulering door de overheid en
meer zekerheid over de handelsoorlog, niet dat getreuzel met China en dreiging
voor Europese autofabrikanten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten